Paper Cranes [HunHan Yaoi]

乂 2 乂

乂 2 乂

ကိုရီးယားႏိုင္​ငံရဲ႕ တကၠသိုလ္​ဝင္​ခြင္​့ စာ​ေမးပြဲဆိုတာ ​ေျပာရတာ လြယ္​​ေပမဲ့ ​အမွတ္​မ်ားမ်ားနဲ႔ ​ေအာင္​​ေအာင္​ ႀကိဳးစားရတာ မလြ​ယ္​ေရးခ်မလြယ္​။ (Luhan ရဲ႕ အစ္​ကိုဝမ္​းကြဲဆိုလွ်င္​ တစ္​​ေန႔ကို ၁၈ နာရီ စာလုပ္​ခဲ့ရသည္​တဲ့)

Luhan လည္​း အထက္​တန္​း ​ေနာက္​ဆံုးႏွစ္​​ေက်ာင္​းသားပီပီ စာက်က္​ရသည္​။ ဒါ​ေပမဲ့ ဒီ​​ေန႔က​ေတာ့ တစ္​မ်ိဳးႀကီး၊ စိတ္​နဲ႔ကိုယ္​​နဲ႔သိပ္​မကပ္​။ ၿပီး​ေတာ့ ႀကိဳးၾကာ႐ုပ္​​ေတြနဲ႔ ဟို​ေကာင္​​ေလးရဲ႕ ဆံပင္​အ​ေရာင္​နဲ႔ကို ခ်ိန္​ဟပ္​​ေနမိတာမွ အၾကာႀကီးရယ္​။ ဒီ​ေန႔က်မွ ​ေဆးပဲမွားစားမိ​ေလသလား မသိ။

"Luhan... မင္​း Mama က ​ေအာက္​ထပ္​ကို ဆင္​းလာခဲ့ဦိးတဲ့...​"

တံခါး​ေခါက္​ကာ လာ​ေခၚသည္​့ အ​​ေဒၚ့အသံ​ေၾကာင္​့ ဘယ္ကိစၥမ်ားလဲ စဥ္​းစားရင္​း ​ေအာက္​ထပ္​ကို ဆင္​းလာခဲ့မိသည္​။ ဧည္​့ခန္​းထဲ ဝင္​ဝင္​ခ်င္​းမွာပဲ ျမင္​လိုက္​ရတဲ့ ​မ်က္​ႏွာတစ္​ခု​ေၾကာင္​့ ႐ုတ္​တရတ္​ အံ့ဩသြား႐ုံမက ​ေျခလွမ္​း​ေတြပါ တန္​႔သြားမိရင္​း...

"OH SEHUN?"

ဆံပင္​​ေရာင္​စံုႏွင္​့​ ​ေကာင္​​ေလးက​ေတာ့​​ ပါးစပ္​အ​ေဟာင္​းသား ျဖစ္​​ေနတဲ့ Luhan ကို ရယ္​ျပသည္​။ သူ႔​ေဘးမွာ​ေတာ့ ႏႈတ္​ဆက္​တာ သူ႔စတိုင္​လ္​မဟုတ္​ဘူးဆိုတဲ့ ဒီဇိုင္​းနဲ႔ မိန္​႔မိန္​႔ႀကီး ထိုင္​​ေနတဲ့ Kris Wu.

"မင္​းဘာလာလုပ္​တာလဲ။ ဟို​ေကာင္​​ေလးက​ေရာ"

"​ေန​ေကာင္​းလား Lu"

"ဘာ Lu လဲ။ ငါမင္​းထက္​ အသက္​ႀကီးပါတယ္​ဆိုမွ"

"သား... လူႀကီး​ေတြ ႐ွိ​ေနတယ္​​ေလ"

Luhan ​ေငါက္​ပစ္​လိုက္​​ေတာ့ သူတိုု႔ ​ေ႐ွ႕မွာ ထိုင္​​ေနတဲ့ Ma က ဝင္​ဟန္​႔သည္​။ ဒီ​ေတာ့မွ ၾကည္​့မိ​ေတာ့... ဟုတ္​သား။ Kris မိဘ​ေတြနဲ႔ Sehun ရဲ႕ အ​ေမ ​ေရာက္​​ေနတာကိုး။ အဲ့ဒါ​ေၾကာင္​့ ​အ​ေဒၚ့ကို လာ​ေခၚခိုင္​းတာ​ေနမွာ။

"ထိုင္​​ေလ၊ သား..."

Kris ​ေဘးမွ ဆိုဖာမွာ ဝင္​ထို္​င္​ရင္​း ​ေမ​ေမ့ကို လွမ္​းၾကည္​့မိသည္​။