Şampiyonluğu istanbul dışına taşımayı çok istiyorduk. O güne kadar bunu kimsenin başaramadığının da bilincindeydik ama bu durum bizi engellemiyor tam aksine daha çok istekli kalıyordu taraftar bizleri ailesinden biri olarak görüyordu. Tüm evlere girdiğimizi her evin oğlu olduğumuzu biliyorduk. Köylerde hiç futbol maçı izlememiş insanlarımız bile bizlere gönüllerini açmıştı. bu sevgi dalgası üstümüzde bir baskı oluşturmuyordu. Çünkü Biz kültürlü her türlü sonucu olgunlukla karşılayan dinamik bir takımdık.
başarıları kendimize kartvizit yapmıyorduk Günden güne çoğalan taraftarın sevgisi normal yaşantınızı asla değiştirmemiştir. Takım arkadaşlarını kişilikleri sağlam bir yapıdaydı ve ben Böylesi bir takımın kalecisi olarak Bir Bakışta o güzel insanların hepsinin gören bir mevkide oynamaktan büyük haz alıyordum. Galip gelinin 2 puan aldığı sezon Fenerbahçe 4 puan öndeydi. aradaki puan farkı kapanmıştı ve biz Fenerbahçe'yle Trabzon'da oynayacaktık. dönüm noktası olan maçı 1-0 kazandık ve liderliği Lig sonuna kadar bırakmamak üzere ele geçirdik.
Evet sonunda şampiyonluk kupasını ışıltısı gülümseyen yüzümüze yansımıştı.
EVET ARKADAŞLAR BU BÖLÜMDE BİTTİ. BILIYORUM BÖLÜM ÇOK GEÇ GELDİ HEPINIZDEN ÖZÜR DİLİYORUM. YENI BÖLÜMLERİ ERKEN YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM. YORUM VE VOTELERİNİZİ BEKLİYORUM
