Perfect Fairy Tale

Sometimes that happens.

Sometimes love just has to end.

Crystal dreams shatter.

Wish we could make amends.

I'm not the prince.

I know you're not my princess.

Sometimes that happens.

Can we just stay as friends?

 

"Bakit kayo naghiwalay?" iyan ang madalas itanong sa amin ng mga kaibigan at kakilala namin. Bakit nga naman kami naghiwalay? Perpekto na ang relasyon naming dalawa. Bagay na bagay. Like two pieces of the puzzle, perfectly fitted for each other.

Walang maipipintas sa aming dalawa. Kami iyong perfect fairy tale na hinahanap ng karamihan.

Ang kwento namin ay nagsimula rin sa isang once upon a time...

Isang araw, we just magically realized that the other exists. Nagkasalubong kami sa hallway. Masaya syang nakikipagkwentuhan sa mga kabarkada nya habang naka-akbay sya sa kanyang nobya. Ako naman, masayang ninanamnam ang katahimikan sa pagitan naming dalawa ng boyfriend ko—happy that I am comfortable with him, even if no words are spoken aloud.

Hindi sinasadyang medyo masikip ang daan para sa aming apat. Hindi sinasadyang nagkabungguan kaming dalawa. Hindi sinasadyang sa pagdidikit ng mga balikat namin ay may naramdaman akong kakaiba. At hindi rin sinasadyang naramdaman din pala niya ang naramdaman ko sa mga oras na iyon.

Hindi sinasadyang pareho naming hinabol ng tingin ang isa't isa.

Doon na pala magsisimula ang lahat...

Hindi tuluyang nawala ang insidenteng iyon sa utak ko. Hindi ko iyon makalimutan pero hindi ko rin madalas maalala. Ang tanging nagpapaalala lamang sa akin na totoo iyong nangyari ay ang mga mata niyang madalas kong mahuling nakatingin sa akin... kapag napapatingin din ako sa kanya.

Kakaiba sa pakiramdam. Na para bang kinukuryente ako. Hanggang sa naging gawain ko na ang madalas pakikipagtitigan sa kanya mula sa malayo.

Hawak ko ang kamay ng kasintahan ko pero hindi ko ramdam ang presensya nito. Isa lamang ang umuukupa ng buo kong atensyon—siya. At parang ikinatutuwa ko pa na parang pareho kami ng nararamdaman.

Hindi ko siya kakilala. Magka-iba kami ng departamentong pinag-aaralan. Ang nakakatawa, sa isang social networking site kami unang naging magkaibigan. Mutual friend pala namin ang girlfriend niya. He added me. I accepted. And from there, love just blossomed naturally.

Imbes na boyfriend ko, sya na ang madalas kong ka-chat. Umaga, tanghali, madaling-araw... wala kaming pinipiling oras. At kahit pa nasa kalagitnaan ako ng pagti-thesis ay hindi ako nawawalan ng panahon sa kanya.

Hanggang sa dumating ang araw na hindi na kami nakuntento sa Facebook. Hiningi nya ang number ko na agad ko namang ibinigay. Doon, nagsimula kaming magpalitan ng text messages. Madalas din kaming magkatawagan. Imbes na boyfriend ko, sya na ang madalas kong kausap. Siya na ang madalas kong hingan ng payo at pagsabihan ng mga problema.

Pangalan nya na ang una kong hinahanap among the messages on my inbox.

At doon ko naramdaman na... unti-unti na akong nahuhulog sa kanya.

Hindi nagtagal ay nalaman ng mga kasintahan namin ang namumuo naming pagtitinginan. Kinumpronta sya ng boyfriend ko at nag-amok ito ng away. Hindi naman sya nagpaawat. We both knew that we wanted to be together kaya ipinaglaban namin iyon.