save with my past

hoofdstuk 10

Verleden

'Tu-tutu-tu' shit een noodgeval. Ik open het berichtje. Terwijl ik het bericht lees worden mijn ogen groot.

Heden

POV ASHLEY

"Ik moet gaan." Ik keek
hem smeekend aan. Blijkbaar snapte hij wat ik bedoelde want hij viel me niet lastig of hield me niet tegen. Voor de eerste keer in mijn leven ben ik hem echt dankbaar. Ik nam vlug mijn gerief en liep naar huis.
"Mam, Pap, Ken, ik ben thu-uis!!!!" ik wist dat ze me niet hoorden dus liep ik meteen door naar beneden.

"Hey schat, was het nog leuk gisteren" grijnsde mam. Ik rolde enkel met m'n ogen, ik had namelijk geen zin in dit gesprek. "What's the problem?" ik keek Ken afwachtend aan. "Kijk zus, het is zeker niet leuk wat ik nu zal zeggen maar ik zeg het beter dan dat je er zelf achter komt." ik ging zitten op de bank die rechts in de hoek stond en deed teken dat hij verder moest praten. "Caine, hij is terug, als in hier wonen en naar jou school komen. Wij denken voor een missie, maar we kunnen niets met zekerheid zeggen." ik zuchte en verzette me. "Maar Caine zit niet meer in hun maffia, hoe dan?" ik begreep het niet. Caine kwam plots voor me staan tijdens het gevecht, hij komt hier wonen, zijn zogezegd broer valt me lastig... "Ja dat dachten wij ook, maar blijkbaar heeft hij een andere maffia, ik heb wat Research gedaan en blijkbaar bestaat hij echt onder de naam C.J., wat dan weer wijst op Caine Jones denken we, maar het kan dus kloppen, we zitten op het goede spoor." waarom we ze zo graag willen terugpakken? Hij doodde mijn zus, de Jones' vermoordden mijn kleine zusje. Eigenlijk was het enkel Caine, maar als die daadwerkelijk familie waren, zijn ze allemaal schuldig.

"Hij komt naar onze school?"
"Ja"
"Kut" oeps, slechte woordkeuze.
"Taalgebruik" zie je wel.
"Wanneer komt hij?"
"Als het klopt, morgen."
"Oke" morgen wordt mijn dag.
"Denk aan je reputatie." oke misschien toch niet.
"Mam, ik ben het beu. Ik kan het niet oke, ik haat hem, hoe kan ik nu braaf zijn als hij me telkens lastig valt?" klaagde ik, ik meen het, als ik hem alleen nog maar zie flip ik al. "Doe het gewoon, morgen doe je een jurk aan en je gedraagt je." ik rolde met m'n ogen en liep naar mijn kleerkast. Ik haalde er een zwarte Jeans uit met een croptop en een zwart leren jasje. Ik kleedde me vlug om en liep de deur uit. Ik had nood aan een casino.

Ik liep het Casino binnen en liep meteen door naar de bar. "Een Cola." ik kwam hier voor het spel, niet voor de drank. "Wie we hier hebben, de enige echte Smith." hij grijnsde breed toen ik op keek. "Tayron!!!!! Wat doe jij hier?!" hij is een jaar ouder dan mij, wat hem 17 maakt, hij was mijn beste vriend. Maar toen ik naar LA verhuisde hadden we weinig tot geen contact meer. "Ik werk hier, kom hier kleine." ik sprong in z'n armen en hij draaide een rondje met me."ik heb je gemist Tay." ik liet hem los en nam m'n Cola. "Ik jou ook Ash. Hoe gaat het ermee?" ik draaide met m'n ogen en keek hem aan met een meen-je-die blik. "Doe niet zo cliché. We gaan een spelletje spelen." hij knikte en trok me mee naar een of andere tafel waar ze pokerden.
Uiteindelijk won ik 2 keer en verloor ik slechts 1 maal. Toen ik naar de uitgang liep, samen met Tayron hield ik hem tegen en draaide ik me vliegensvlug om. "Shit dat is Jones met z'n maatjes. Hij mag me niet zien in deze kleren." Tayron keek me vreemd aan en trok z'n wenkbrauw op. "Hij weet niet dat ik familie ben van DE Smiths. Ik ben nu een 'goodgirl' weetje, hij mag me dus niet hier zien met deze kleren naast jou. DE befaamde Tayron McCartney" hij knikte traag en begon toen te lachen. "Jij een goodgirl, rauwtchhhh." na 2 minuten was hij nog niet uitgelachen dus liep ik door naar de bar. "Ik ben er terug. Kom maar mee darling." ik volgde hem mee de trap af en liep z'n kamer binnen. "Dankje Tay." hij knikte enkel en zette een drietal computers aan." hier zie je of ze weg zijn. Ik ga terug." ik bedankte hem en ging voor de computers staan. Na een halfuur zaten ze er nog dus liep ik terug naar boven. Dit had toch geen nut. Wanneer ik terug bij Tayron was zag in dat Debrouille bij hen stond, Debrouille is een best wel bekend crimineel, laat ons het zo uitleggen. Ze lachten wat en speelden een spelletje.

"Kom ik leid je wel naar buiten, het is al 9 uur, ze kunnen daar nog lang zitten." ik knikte en volgde Tayron naar de uitgang. Op het moment dat we passeerden bij te tafel van Conor, James, Cameron en Debrouille draaide hij zich om. "Ashley Smith, de verloren dochter." ik zuchte. "Debrouille" dit was niet goed, Conor keek me aan alsof ik 5 benen had en z'n vrienden keken me aan alsof ik een stuk taart was. "Wat moet je?" ik werd boos oke, ik moet hem niet. Tayron zag dat ik boos werd en gooide z'n drinken over Debrouille.

Ik kon nog net mijn lach inhouden. "Dat had je niet moeten doen Tayron." hij trok z'n geweer en richtte het op mij. Ik deed niet eens iets, wat was dit voor een gestoorde biefstuk. "Je wilt het zo spelen, Debrouille." ook ik trok mijn geweer en keek hem recht in de ogen, hij haat het dat ik z'n naam zo uitsprak en ik genoot van z'n woede. "Wat-ashley?" nu komt Conor zich ook nog eens moeien, geweldig. Ik sloeg mijn geweer tegen de zijne en trapte hem naar Tayron toen hij op de grond viel. "Hmmmm, kan beter he Debrouille." ik knipoogde en verliet het Casino met een grijnzende Tayron aan m'n zij. "Niets verleert dus." "Een Smith verleert niets."

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bonjour,
Ja sorry sorry sorry, maar wat hebben jullie daar aan, hier is een nieuw deel en ik hoop dat jullie het wat vonden, het was niet super goed, maar oké.

Vergeet niet om ook eens mijn andere boek te bekijken, die is al klaar, het heet 'the badboy, my mate'. Alstublieft? Het zo echt super lief zijn.

Als ik jullie een raad mag geven over een boek, Bekijk zeker eens 'hij, zij, maar vooral ik' het is gwn de hemel weetje.

See you soon.

Like
Comment
Follow=follow back