Saçları odamın karanlığı çocuk... Haftalar geçmişti ve ben hala kendi içimde ki karmaşamda devam edip Efe'yle de baya samimi olmuştum. Bir grup halinde eğlenip güzel zaman geçirebiliyorduk. Okulumuz sahil kenarındaydı. Okulda dersleri ekip birlikte yaptığımız kaçamakların tadı bulunmaz hint kumaşı bu devirde.
- Yalnız Ebru hoca kızacak bize
- Boşver şimdi Ebru hocayı tadımızı kaçırma ilkcan ! ( ilkcan bizim erkeklerin bir diğer üyesi yakışıklı ve çapkın erkeğimiz ) bak ne güzel hep birlikteyiz kumsaldayız havada ne sıcak ne soğuk keyfini çıkaralım.
- Ahhh Eren nefes alamıyorum . Seni dombili çekil ulan şu üstümden
- Hahahahaha ( hepimiz birden)
Onların o çocuk halleri , mutlu halleri , kumsalda yuvarlanışları ,efenin o gülünce meydana çıkan küçük dişleri beni bir köşemde ağzım kulaklarımda izlemeye itmiştir her defasında.
- Hadi ama kumlar gözümüze geliyor. Yeterin ulaan ! dedi efe ve nefes nefese halleriyle uzanıverdiler kumların üzerine . ( Nefes alış verişinde bile kaybolabiliyordum oysaki ) Artık emindim . Ama dile getiremiyor kendimden kaçıyor kimselere anlatamıyordum.
Iki oda bir salon ! Büyükçekmece ve Fatih mahallesi. Küçük ama sevimli bir ev. Ranzalı yatakların üstünde ablam ve altında ben . Ablamin yatağının altınını savaş alanına çevirdiğimde doğru . Şebnem Ferah , Duman posterleri ve canım arkadaşlarımla fotoğraflarım. Gözümü her açtığımda ve kaparken görmek istediğim kareler.
Kafamda yine çeşitli düşüncelerle bizimkilerle ayrılmış Meltemle eve doğru yürüyorduk . Yaren , Soner , Efede aynı yolu kullanarak evlerine geçiyorlardı .
- Bugün bizde kalsana nasılsa yarın haftasonu ?
- Bilmem ki , bir eve geçeyim de gelirsem gelirim Meltem .
Eve geçtiğimde evden mis gibi yemek kokuları geliyordu. Biranda acıktığımı farkettim ve merdivenleri ikişer ikişer çıktım. Ablam yine çılgınlar gibi evi temizlemişti. Montumu kapıda çıkarıp silkeledikten sonra
- Seda sen banyoya geç ben sana eşohmanlarını getiriyorum lütfen etrafı dağıtma ( ne kadar yorgun olduğunu ifade eden bir ses tonuyla) dedi.
- Tamam tamam tamam
Ablamla aramda 13 yaş vardı. Evet sanırım ben istenmeyen kazayla olan evlattım haha . Annem onca seneden sonra tekrar nasıl büyütücem diye tereddüte düşmüş hatta babamdan habersiz aldırmaya bile gitmiş ( bu hikayeyi annemden dinlerken öfkeden çıldırıyorum tabi) ama kalp atışlarımı duyunca vazgeçmiş . ( burda bir yumuşamayla "ayyy anne kıyamadın demek " )
Evet ben evin en küçük kızıyım ve birde abim var ortanca onunlada 11 yaş var aramızda. Evde sürekli şımarık ama bir o kadar da herkese her şeyi sormak hesap vermek mecburiyetinde yani biraz aileye bağımlı bir şekilde büyütüldüm. Babam sert ama çocuklarınada titreyen bir baba. Hani şu iyi yapınca "benim kızım" yanlış yapınca annelere "senin kızın" diyen klasik bir baba. Olsun ben onu öyle kabul ediyordum. Benim babamdı. Değiştiremezdim . Ve onu böylede seviyordum. Allah yokluğunu göstermesin.
Üstümü değiştirdikten sonra güzelce yemeğimi yedim ve
- Anne ben bu gece Meltemlerde kalabilir miyim ? ( Ailem Meltemler haricinde kimsede kalmama izin vermezdi )
Annemden izin aldıktan sonra Meltemlere geçtim. Bir yandan anlamsız bir enerji bir yandan da yine kafamda Efeye olan duygularım. Haftalar geçmişti Efeyle aramız da gayet iyiydi . Her gece Mesengerdan ( tabi o zamanlar msn modası zirvede herkesin e-posta hesapları var sabahlara kadar muhabbetlerde hatsafhada ) da konuşuyorduk. Meltemlere doğru yürürken evet Seda duygularında eminleştiğine göre en yakınından gizlemeninde bir mantığı yok artık Melteme söyleme vakti diye kendi kendime söyleniyordum.
Tak tak tak !
- Hoşgeldin Sedacığım
-Hoşbulduk Gülseren Teyzeciğim , nasılsınız ?
- İyi be sedam ne olsun geç bakalım geç Meltem odasında
-Ne yapıyorsun yine bilgisayarda süt beyazım benim (teni beyaz olduğundan ona öyle derdik)
Saat ilerliyordu bense en uygun anı bekliyordum konuşmak için. Müzik dinliyor muhabbet ediyorduk. Ben yine messengerı açmış Erenlerle filan konuşuyorum ( oysaki daha öğlen birlikteydim hepsiyle uzun zamandır görüşmemiş gibi konuşacak bir şeyler illahaki buluyorduk haha )
"Efe çevrimiçi" kalbim her seferinde bir başka heyecanlanırdı.
Saat epey ilerledikçe bir yandan efeyle yazışıyor bir yandan Meltemle konuşuyordum. Nasıl olduğunu anlamadan yine o cümle çıkıverdi ağzımdan " Bu çocuk benim için gönderilmiş olmalı " ve Meltemin bana şaşkın gözlerle bakmasına aldırış etmeden devam ettim
- Seviyorum , seviyorum evet evet eminim seviyorum . Ben Efe'yi ilk gördüğüm andan beri seviyorum. (beynim hala üst üste krem konvers , gri pantolon, beyaz gömlek , hırka , alnını kapatan kıvır kıvır saçları - 2.haftada okul yüzünden kestirmiş kepçe kulakları ortayada çımıştı ama olsun- gülünce meydana çıkan küçük dişleri, kibar ve küçük elleri ) Biran bir durdum bir nefes aldım ve gözlerimi kapadım yüzümde yine bir tebessüm ve o kızarıklık. Meltem karşımda durmuş hiç bir şey demeden bana bakıyordu. Ne diyeceğini niyedir bilmem merakta etmemiştim. Sadece efeyle yazışmaya devam ettim. Artık Meltem biliyordu. Peki ya yarene mi neden söylememiştim ? ( orayı artık deme vakti geldi ) Çünkü Efe Yarenden hoşlanıyormuş. Yarenin ne Efenin ona olan ilgisinden nede benim Efeye olan ilgimden haberi vardı. (Yaren grubumuzun güzel ve çekici kızı mavi gözler , okka bir burun , balyaj edalı saçlar ve güzel bir giyim ) Peki ya ben bunu biliyor muydum ? Bildiğim halde Efe'yle görüşmeye devam ediyor muydum ? Malesef evet . Ama ne yapabilirdim ki . Ben karşılıksız ve saf olan taraftım . Kimseye bir şey dememiştim . Sadece Melteme söylebildim. Sabahlara kadar messengerda Efe'yle konuşurken ben onu o Yareni düşünüyordu . Neydi bu ?
- Seda yaren nasıl bir kız ?
- İyidir yaren benim en yakın kız arkadaşlarım Meltem ve Yaren zaten ne diyebilirim ki ikiside birbirinden iyi , ( en yakın arkadaşımdan hoşlanıyordu ama elimden bir şey gelmiyordu demek böyle bir olayı bende yaşayacakmışım. Yinede konu Yaren olsada bir şeyler paylaşmak içini bana dökmesi beni mutlu ediyor ondan uzaklaşmam gerekirken dahada bir bağlanıyordum. )
Benle konuştuğu gibi Meltemlede Yaren hakkında konuşuyor. Ilgisini yavaş yavaş herkese belli ediyordu. Yarene tabiki kızamıyordum. Onun bir şeyden haberi bile yoktu. Ama duydu. Efenin ondan hoşlandığını en sonunda duydu ve istemedi . ( sevinmekle Efe adına üzülmek arasında içimde yitirmediğim umudum devam etti) Onu beğenmediğini dile getirerek istemediğini yineliyordu. ( keşke ilk o beğenseydi de o sabah o yazılanı görmeseydim ...)
Müzik zevkimde en büyük şansım dershanedeki matematik hocamla karşılaşmamdı . Onun tavsiyesiyle Şebnem Ferah - ünzile şarkısıyla Rock müziğine olan ilgim başladı. Ve Duman , Cem Karaca , Yüksek Sadakat vs. derken oldukça takılı kaldığım dönemlerim, hayranlık duygumu zor zaptettiğim dönemlerim başladı. Efede o zamanlar Duman dinliyordu. Ve o bunu bilmesede ikimizin hayatında da özel olan parçamız
" HABERİN YOK BEN ÖLÜYORUM "
( Ben onu düşünerek hem dinliyor hem söylüyordumda o bir başkası veya başkalarıdır bilemedim )
