Bu Benim Hikayem

Merhaba benim adım ceyda 2 ablam var Annem beni doğrurken öldü hayatım her çocuk gibi güzel deyildi Babam Annemin ölümünden beni suçluyordu ben anasınıfına gidiyodum ben okuldayken babam gitmişti nereye gitiğini bilmiyorduk mağaledeki kadınlar Annemle çok iyi arkadaşlardı annemin ölümünden onlarda beni suçluyordu üzüldüğüm şey onlara her zaman sayğıduymaktı sanki doğru söylüyorlar mış gibi onların yüzüne dahi bakamamamdı bilmiyordum ğaliba bu duyğu merhamet duyğusuydu her an her dakika bana bunu hatırlatıyorlardı ben ana sınıfına giderken hep kavğalara döğüşlere maruz kalmıştım hep üzülen ben olmuştum Artık bu benim canıma tak etmişti tek düşündüğüm şey benim doğmamdı asıl suç ben hiç kendimi suçlamadım kötü biri olduğumu düşünmedim nedeni ben birine seni seviyorum diyorsam yada biri için ağlıyorsam yada sevebiliyosam ozaman benimde Merhametim vardır bende acı çekiyorum ben çok üzülüyorum bazıları bana lanetli çocuk diyorlar bazılarıda kötü çocuk içine cin girmiş diyenler bile vardı vb kelimeler