Kötü Gözüken İyi Çocuk

Siyah Ve Beyaz

Siyahın kaderi olan beyaz

İçimi ferahlandıran

karanlığın olan beyaz.

Siyaha çalan beyaz.

Hayatımın rengi olan siyahın kadını.Siyahımın tek aydınlık yolu.benim yolum.

Benim için artık önemli olan çoğu şey önemi yitirmişti. Biraz daha alışmış biraz daha umursamazdım.

Gözlerim kararıyordu uzun zamandır. Bedenim halsiz,boşlukta gibi günlerim geçiyordu anlamsız.

Önümdeki üniversite serüveni bile ilgimi çekmiyordu garip hissediyorum hatta hissedemiyordum.

Bir anda uyumak istiyorum gerçekten hiç hissetmeden biranda.

herşey biranda, yaşanmalı, kötü anılar biranda geçmeli anlamadan, üzülmeden, kırılmadan ve uyandığımda heryer

bembeyaz olmalı masum ve tertemiz.

Ama beyaz siyahındı.

Herşeyin iyi olmasını bekleyemezdim..

Ben siyahken herşey nasıl beyaz olurdu? Aslında olmayacak ufak bir düşüncemdi sadece.

Kötü olmadan iyide olmazdı zaten, siyah olmazsa beyazın olmayacağı gibi.

Tüm renklerin gölgesi bile siyahken neyin iyiliğini savunur adem oğlu?

İyilik kötülük yüzünden çıkmış beyaz siyah çakışması benim için

Tam bir karamsarım ama gerçekleri böyle görmem acıdan çok güç veriyor.

Belkide fazla umursamaz biriyim ama gerçekleri görüp polyanacılık oynamıyorum kendime en azından. Herşeyi olduğu

gibi yaşamak kötüyse siyaha

iyiyse beyaza yormak hayatım olmuş bi kere herşey biraz biraz

normale nazaran anormal yaşanıyor hayatımda, ama sahtecilik olmadan.

Aslında en büyük sahtecilik beyaz yalanlar...

Bunları hayatımdan törpüledim.. Basit gibi görünüyor ve sürekli söyleniyor ama alışkanlık edinilmesi acı bir durum

gerçekten acı ve bırakılması zor. Keske herkes biraz daha farkında yaşasaydı da bu kadar sahtecilik oynamasalardı.

Siyah kadar asil olsalardı. Beyaz kadar masum .

Hiç olmadığım kadardım artık. Beklenmeyen bir haber gibi aniden çıktım hayata istemeden.

Sessiz ,masum ve

Usulca..

Ve çalmıştı kapımı karanlık gecede beyaz,

Siyaha çalıncağını bilmeden.