67.Bölüm

2K 114 25
                                    

Biliyorum aksatiyorum sizi ama okullar acildi biliyosunuz ve okulum cok disiplinli yeni hocalar bana takti ozellikle nedenini bilmiyorum sinirimi bozdular yav ozur dilerimm bana gulem dien hocanin ebesinin elini opiyim 2 gram gulumsedik o bile cok goruldu!!!!

******
Sarkiyi acin isterseniz gec basliyo zaten en sevdigim sarkilardan birisi

ERTUGRUL'DAN!!!
Kolumdaki sızıyla uyandım, kaç igne yaptınız lan, die düşünürken hızlıca kalktım. Birden başımın dönmesiyle durdum, hamilemiyim lan ben!

Aman allahim kimdennn yoksa o gece ece kaslarimla oynarken ov hayir olamaz gitti namusum die dusunurken ic sesim bi tokat atti bana

Ha sey tamam die kapiyi actim. Koridorda yuruyunce andrewi gordum.

Omer ve bi kiz oturuyolardi mamide omerin yanindaydi kaan disari dogru yuruyunce andiye ilerledim

"İyimi kardesim"

"Sayilir uyuyomus sanirsam bu arada sende berbat gorunuyosun eve gidin siz omerlerle biz kaanla dururuz oda perisanda gitmez o"

"Yok ben bi bakim"die kapiyi acicaktim ki andrew bisi solucek gibi oldu yarim cikan kelimeleri anlamaya calisirken kapidan girdim.

"Seni tanimayabili..." sonda sesi kisilmisti kardesim oz kardesim mi tanimiyodu beni derken eceyi gordum optum yanagini hemen

"Fadime kalk giiiz"

"...(ses yok)"

"Kalk diyom kallkk abin geldi hic yatilirmi ayip ayip" derken gozumden yas suzuldu

Saclarini oksarken gozlerini acmaya calisti gibi oldu kirpikleri oynatmisti ve yavasca acti bana anlamsiz ve korkmuscasina bakti

"Sendemi sevgilimsin yoksa" dedi gulerek, ne ne diyo bu abinim lan ben senin nasi nasil tanimazsin

"Ben ertugrul ece abin oz abin ertu ben baklavali hani bak -tsortumu kaldirip baklavalarimi gosterdim-tanidin demi benim iste abin baklavasini yedigin ben iste"

"Be ben sizi tanimiyorum" dedi kaslarini uzgun bi ifadeye cevirdi o kadar masumduki

"Bak -die yanina oturdum- biz marsuplami izlerdik ben avcinin kiligina girer seni korkuturdum kucukken sen bebektin annem vermezdi bebeksin die kucagima almak isterdim opup koklamak kardesimi tanimak isterdim sonra bi olay oldu yurt disina gittim sen beni bilmiyodun sonra turkiyede dovus kursu actim annemler seni bana verdiler egittim seni hatta benden gucluydun beni dovuyodun" die burukca sirittim oda kollarina bakti halsizce hıhım dercesine gulumsedi. Ve devam ettim

"Sen bilmiyodun andrew kuzenimiz biliyodu ogrendiginde sevindin sonra uzuldun ruzgari hatirladin cekip gitmesini bana kizdin neden mezarina gelmedin neden yoktun yanimizda die olmadi ecem geldim ben ams ysninizda olamadim biliyorum mukemmel bi hayatin yoktu bunlarin sorumlusunun hepsi benim belki mutlu bi aileden gelmis olsaydin mutlu olurdun ama olmadi olmadi ecem olmadi guzelim olmadi o kadar hatiramiz var beni hatirla ha diyosun ki hatirliyamiyorum zorlama olurmu en azindan benim icin benim gibi hayirsizi kim naparki ama kaani ve aileni hatirla... Gercek aileni" sonunda fisildadim degersizdim iste kendimi cok degersiz hissediyodum.

"Korkuyorum.."

"Neyden"

"Her dakika biri geliyo hatirlatiyo kendini hatirliyamiyorum uzuluyolar hayatimda bu kadar degerli insanlar varken onlari unutmaktan korkuyroum hatirliyamamaktan"

"Hatirlicaksin hatirlamak zorundasin en azindan 1-2 ayi unut digerlerini hatirla beni unutsanda olur kirilmam cidden" derken bakislarimi kacirdim ve mavis gozlerine koyulasmis mavi gozlerimi diktim.

"Gercek aileni hatirla ece gercegi hatirla kaani andrewi mineyi hatirla yaninda olanlari hatirla" die fisildayip sarildim bana uzgun uzgun bakarken yanagini optum.

Elini basina goturdu ansizin, hemen kolundan tuttum

"İyimisin"

"Onu hatirliyorum" heyecanla cenesini tuttum kendime cevirip

"Kimiii"

"...."

-Bölüm Sonu-

Yaz ÖküzümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin