Kai လဲကားလမ္းကူးဖို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... ေဘးကသူ႔ဆရာေပါက္စက ဖုန္းကိုၾကည့္ေနေလရဲ႕ ... မီးပိြဳင့္ကလဲရိွတာမဟုတ္ေတာ့...ကား႐ွင္းတုန္းေျပးရမယ္ေလ...အဲ့ေတာ့................
ေဘးက hyung ပိစိေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲလို႔ ကားလမ္းကိုေျပးကူးရပါေတာ့တယ္ ...။
" ဒုတ္ "
" ဒုတ္ "
" ဒုတ္ "
ဟင္ ... ငါ ... ငါရင္ေတြခုန္ေနတာလား ... မျဖစ္ႏိုင္တာ
ေျပးေနလို႔ေနမွာပါ............
သူ့ကိုယ္သူ ဘာအတြက္ရင္ခုန္ေနမွန္းမသိလိုက္တဲ့ Kai တစ္ေယာက္.....သူ႔ေဘးက သူ႔ဆရာေပါက္စေလးရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲမွာလဲ သူ႔လိုပဲ ရင္ခုန္သံေတြထပ္တူက်ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို သူမသိခဲ့ဘူးေလ.........။
ကားလမ္းကူးၿပီးသြားလို႔ဆိုင္နားေလွ်ာက္လာတဲ့အထိ Kai ကလက္မလႊတ္ေပးေသးဘူးေလ......အဲ့ေတာ့ D.o. တစ္ေယာက္လဲ သူ႔ရဲ႕ပရမ္းပတာခုန္လြန္းေနတဲ့ရင္ခုန္သံေတြကို ထိန္းဖို႔ရာ သူ႔လက္ေလးကို Kai ရဲ႕လက္ထဲကေနျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္.......
အဲ့ေတာ့မွ Kai လဲသတိရသြားၿပီး
" အာ.....mi...mianae hyung....hyung ကဖုန္းပျဲကည့္ေနေတာ့....ကားေတြက႐ႈပ္ေနတာနဲ႔ "
" ေအာ....ေက်း...ေက်းဇူး "
ႏွစ္ေယာက္လံုး စကားေတြ အထစ္ထစ္နဲ႔ေလ....
Kai အတြက္လဲ အျပင္လူတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုလက္ဆြဲဖူးတာ ဘဝမွာ .... ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္သလို.....
D.o. အတြက္ကလဲ.....မိဘေတြမရိွေတာ့ကတည္းက သူ႔ကို ဒီလိုဂ႐ုတစိုက္ဆက္ဆံေပးတာ ပထမဦးဆံုးပဲေလ........
ၿပီးေတာ့....အခုန္ျမန္လြန္းေနတဲ့....ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ႏွလံုးခုန္သံေတြေၾကာင့္လဲဖစ္ပါလိမ့္မယ္.....။
သူတို႔စားေသာက္ၿပီးေတာ့....ကုမၸဏီကိုပဲျပန္လာၾကၿပီး...လုပ္ငန္းအေၾကာင္းေတြနည္းနည္း႐ွင္းျပကာအခ်ိန္ကုန္သြားၾကတယ္.........
