AŞIKTIM HATIRLAMIYORUM

Giriş

Ben ne zaman bu kadar büyüdüm.
Sanki dün annemle misafirliğe gitmişim de annem yok teyzesi yemez o diyordu. Ne oldu da her gece uyuyamaz olduk. Bir insan için mi vazgeçtik yani uykumuzdan. Şimdi büyüklerimiz bunları duysa okumaktan başka ne işiniz var oturun  ders çalışın derler. Bizleri küçük görüyorlar ama bilmiyorlar ki yaş sadece bir sayı, olgun olmak lazım hayatta. Ne zaman ne olacağını bilemeyiz..
   Hayatta herkesin sıkıntıları vardır kendince. Ama sana çok kızgınım anne!
Uyu dedin uyudum. Yürü dedin. Yürüdüm , taşlara takılmadan dizlerim kanamadan. Hiç kimseyi duymadan , aldırmadan. Uyu dedin , büyü Dedin , tıpış tıpış yürüsün dedin peki karanlıkta ne yapacağımı neden söylemedin? Neden dostlarım ve düşmanlarım aynı çizgiden bakıyorlar bana ?  Ya sen herşeyim . Herşeyim diyorum duyuyor musun, gözlerime bakınca anlıyor musun ne demek istediğimi? Sahi beni ne kadar tanıyorsun benim izin verdiğim  dışında?
Biliyorum unutulmak kadar acıdır bazen yaşamak. Yüreğinde bırakma. Beni , intihar et..
Bıçak bilendikçe incelirmiş bilemedim bir ip gibiydik biz inceldikçe bir düğüm attım, ve bir daha  ve bir kez daha ama Noldu ip kısaldı. Ne kadar gitmeyeceğim desende gene gideceksin. Ama sen ne yap biliyor musun ?
Biriktir gözyaşlarını. Belki birgün tutuşturur seni bensizlik.