5 years later.
Thana
"Wake up sweetie! Wake up! You promised we'll go out today." Nagising ako dahil sa lalaking sumisigaw dito but I pretended to be asleep. Batid kong nanunulis na ang nguso niya.
"Bro! Come here! Help me wake nanay up!" Aba. At talagang tumawag pa nang back-up. Dinig ko ang papalapit na yabag ng back-up nang makulit na lalaking ito.
"SWETIEEEEEEEEEEEEEEE!"
"LOVEEEEEEEEEEEEEEEEE!" ang sakit nang tenga ko! My goodness sigawan daw ba ang magkabilang tenga ko. Kaya naman kaysa mabingi ako minabuti ko nang bumangon.
"Goodmorning my little monsters!" pagbati ko sa kanila. Sabay naman silang humalik sa magkabilang pisngi ko.
"Goodmorning sweetie! Get up! Go and take a shower! It's almost 8!" because I love these young men, I did what they said.
As the water from the shower falls, I can't help but reminisce about the past. Kumusta na kaya siya? Masaya na ba siya sa buhay niya ngayon? Hayyyy... ewan ko. It's been 5 years pero siya parin ang tinitibok nitong puso ko. Hindi talaga siya nag-abalang hanapin kaming mag-ina. Maraming nagbago sa loob ng 5 taon. I gave birth to two possessive monster twins. The oldest, Samu Rai Cletus Montejo and his twin Shuri Ken Clement Montejo. Bakit ganyan ang pangalan nila? Hahahaha, hindi po ako ang nagpangalan sa kanila niyan kundi ang mga baliw kong pinsan. Naalala ko tuloy yung araw na ipinanganak ko sila.
Ako at ang mga pinsan ko lang ang nasa bahay ngayong araw nato. Nasa sala ako at nanonood nang paborito kong anime na Vampire Knight nang biglang humilab ang tiyan ko. Napasigaw ako sa pagkabigla at mukhang walang pakielam ang 3 itlog dahil hindi man lang nag abalang bumaba para i check ako. Babaliwalain ko lang sana nang pumutok ang panubigan ko.
"KUYAAAAAA! MANGANGANAK NA AKOOOOOOO!" nakarinig ako nang mga kalabog at mga yabag nang paa na parang nagmamadali.
"HALA! HALA! ANONG GAGAWIN?!"
"DAMN! WHAT TO DO?! WHAT TO DO?!" binatukan ni kuya Dael si kuya Daen dahil sa sinabi nito.
"Walanghiya ka talaga Daen! Tumahimik ka! Inenglish mo lang ang sinabi ni Daem, tanga!"
"Makapagsalita to! Atleast may handsome shocking reaction ako kaysa sayo, wala!" and just like that nagpatuloy ang bangayan nilang dalawa. Sa magkapatid kasi silang dalawa ang hindi magkasundo. Hindi ko na sana sila iistrobohin nang humilab nanaman ang tiyan ko. Napapangiwi nalang ako at mukhang nakita yon ni Kuya Daem na nakarecover na yata sa shock niya.
"Kuya Dael, kunin mo yong gray na bag sa gilid nang kama ni baby doll. Daen, kunin mo ang susi nang kotse, bilisan mo!" pagkatapos mag-utos ni Kuya Daem agad naman tumalima ang dalawa at binuhat niya ako papasok sa kotse. Buti nalang nakabukas yon, nilinisan kasi.
Pagkasakay nila kuya sa sasakyan agad namang pinaandar ni kuya Daem ang sasakyan.
"Bunso, sabayan mo ako ha? Inhale, exhale. Inhale, exhale."
"HOY! ANONG GINAGAWA MO DAEN?! " pano kasi siya lang ang nag inhale, exhale hahaha.
"Sorry naman! Tense eh! Tingnan mo nga yang prinsesa natin, parang hindi manganganak. Relax na relax eh."
"Wala naman kasing magagawa kung magpapanic lang din ako kuya."
"Tama ka bunso. Buti ka pa nag-iisip, hindi katulad nang iba dyan. Palibhasa walang laman ang utak." -Kuya Dael
"Hoy Dael! Sobra ka na ah! Nakakasakit ka na nang damdamin. Palibhasa kasi hindi mo tanggap na ako ang pinakagwapo sa ating tatlo." -Kuya Daen.
Damn! Ngayon pa talaga nila naisipang magbangayan. Maya-maya nakaabot din kami sa hospital. Agad akong kinarga ni Kuya Daen habang si Kuya Daem ay tinatawag ang OB ko at si Kuya Dael humihingi mg stretcher. Pagkadating na pagkadating ni Dra.Revelo ay agad akong ipinasok sa OR. Pagkatapos kong ilabas ang dalawa kong anak ay nawalan ako ng namalay. Nagising nalang ako na pinagpapasahan nila ang mga anak ko. Hindi ko naman masaway dahil kitang kita ko ang kasabikan nila kay nagpatawag nalang ako nang nurse para mairecord na nila ang mga pangalan nang anak ko. At doon ko nalaman ang kagaguhan nang tatlong itlog. Munitk na akong mawalan nang ulirat pagkakita ko sa form na sinagutan nila. But then pagkatapos nang katakot takot na pagtatalak ko sa kanila ay hinayaan ko nalang na ganun ang pangalan nang mga anak ko. Tutal sila rin naman ang nagpakahirap na dalhin ako sa hospital at sila din ang nataranta at hindi mapakali habang nasa loob ako nang OR. They may be crazy but they are sweet and loving in their own way. Kaya maswerte ang mga babaeng mamahalin nila.
Nabalik ako sa realidad nang bigla sumigaw ang bunso ko.
"SWETIEEEEEE! FASTER! IM EXCITED TO SEE THE PHILIPPINES!" -Ken
Kaya naman nagmadali akong matapos. Yes, tama ang nabasa niyo. Babalik na kami sa Pilipinas dahil kailangan ko nang ihandle ang kumpanya ni Daddy. Hindi ko nama pwedeng iwan ang dalawa dahil hindi yan nakakatulog pag hindi ako nakatabi at nagtatantrums naman pag hindi ako ang namulatan. Nakamove-on na ba ako? That, I still don't know hindi naman yon mawawala eh but what I am sure as of now is that I am ready to face him whatever the circumstances are.
"Let's go little gentlemen :)"
"Swetieee, is the Philippines cold? Is there snow in there din po? There's also a shooting range and playground in there?! Swetiee! Swetiee!"-Ken
"Clement, the Philippines is a tropical country so there is no snow in there. And yes, may playground doon at may shooting range. So please stop asking questions and let my love and your sweetie rest, okay?"-Rai
"Ay! Sorry sweetie. I am just excited. Magbebehave na po ako kuya" paumanhin nito at sabay baling sa kapatid.
Rai- siya ang panganay at matured mag-isip. Tahimik na bata although open naman siya sakin sa mga nararamdaman niya-they both are. He's understanding at mataas ang patience sa nakababatang kapatid. While Ken- ang pinakamadaldal, makulit at maligalig na bata. Ang gaslaw gaslaw hindi mangyayaring walang mababasag sa bahay kahit isang araw lang. What they have in common is pareho silang above average ang IQ, palaging nag eexcel sa klase at they always have a fair share of my time. Their hobby?- to protect me. Yes, they are very protective kaya nga hanggang ngayon wala pa akong asawa eh. When I ask them kung hindi ba sila naiinggit na wala silang daddy katulad nang mga kaibigan at classmates nila ito lang ang sinagot nila.
"You are more than enough for us nanay. We don't need our daddy po because he will only hurt you."-Ken
"We know nanay that he had hurt you because if not, he should be here helping you take care of us."-Rai
"Please fasten your seatbelts because we are about to land. Welcome to the Philippines! Enjoy your stay here. Mabuhay!"
We're finally here. I just hope the we won't meet too soon.
