"Kızım yukarıdaki valizleri unutma.arda sende babana yardım et"ah!anne ah! ne işin var senin gurbet yerlerde.belim koptu be eşşek ölüsü bu valizler.
"Anne, ne koydun bunların içine taşıyamıyorum abimi çağır."
''Tamam beceriksiz kızım bekle,korayı gönderiyorum.'' Ne! abimin arkadaşı gıcık koraydamı burda yine alay edicek benimle Allah kahretsin!!
" ver şu valizleri bana,şu küçükleri al " dedi ve alay dolu bakışlarını uzerime dikip, gitti mal işte.Neyse valizleri alıp asağıya indiğimde,sevgili annem ve babam abimi ve korayı karşılarına alıp nutuk çekiliyorlardı. Hay nalet zamanlamam hiçte iyi değil.şimdi gelde iki saat bunları dinle.
"Esila,anneciğim biliyorsun ki 2 saat sonra amerika ya yolculuk yapıcağız ve 3 ay sonra geri döneceğiz,sende isteğimiz şu ki abinin ve korayın sözünden çıkmaman seni onlara emanet ediyorum."
"Anne,sadece arda abimin sözünü dinleceğim." biz koray abiyle birbirimize ölümcül bakışlar atarken annem,bana bakarak tekrar söze başladı.
"Esila, beni delirtme kızım. Koray sen bakma buna,gözün üstünde olsun oğlum unutma sen oğlumun en yakın arkadaşı olmakla beraber benim ikinci oğlumsun.esila sende koray abine zorluk çıkarma telefonların açık olsun kızım.Arda sende anneciğim sahip çık kardeşine evde parti falan yapma oğlum" Koray abimmiş hah! Sen bi git ben onu nasıl deli ediyorum.
Arda abimle ikimizde anneme "tamam"deyip veda etmiştik.Bende hemen yukarıya çıkıp üstüme birseyler geçirip alt kata indim.abim ve egoist arkadaşı ortalıklarda gözükmüyordu abime haber vermeden çıkarsam belamı siker en iyi aramak,hemen abimin numarasını bulup tuşladım.2 çalışta açtı.
"Abicim nerdesin" aslında, nerdesiniz diye sorucaktım, fakat yanlış anlar diye şey ettim.
"Dışardayız,ne isticeksek çabuk iste esila işimiz var."
"Dışardayız derken kimlesin ki sen"
"Koraylayız esila birazdan geliriz, bu arada misafir odasını hazırlasan koraya" Nah! Hazırlarım koray zibidisine.
" Banane,hizmetçisimi var burda."
"Hem niy-"
"Dıııt " Oha ! Suratıma telefon kapatmak ha! Görürsün sen mall.neyse güzel sinirlerimi bunlar için heba etmiceğim.
Hemen mutfağa geçip ekmek arası yaptım ve bi güzel yedim.ımm nefis olmuş 😁 hamaratlığıma övgüler sıralarken odama çıktım.yarıda kalmış romanımı elime alıp yatağıma kuruldum.
*******
Alt kattan tıkırtılar gelmeye başlayınca kaldığım yere ayracımı koyarak kitabımı kenara koydum.alt kata indiğimde abimle koray abi maç izliyorlardı,onlarları takmayarak mutfağa gittim.buzdobında soğuk suyu alarak kafama diktim,oh be rahatladım valla. Abimi arkamda gördüğümde çığlığı bastım tabi.malda kahkaga atıyor salak abim.
"Abiii napıyorsun sen ya ödüm koptu be"hayla gülüyor ya mal.
"Kızım bu kadar korkak olma ne zaman yapsam çığlığı basıyorsun mal gibi"
"Abicim sen boyle havyan gibi yaparsan benim korkmam normal bence." dedim ve koşarak mutfaktan çıktım.tabi abimde zaman kaybetmeden peşime veriyordu, tam ona bakmak için kafamı döndürdüğümde duvara çarptım, hay nalet ya kim bu duvarı koydu buraya ya.ben burda mavi renkli salon duvarıyla bakışırken bi yandanda kafamı tutuyordum.abim ve koray abide anırarak gülüyorlardı.
"Neye güldüğünüzü sorabilirmiyim acaba!?" Ben böyle diyince,daha çok gülmeye devam ettiler bizim öküzler.en sonunda kendilerini topladılar o değilde ben koray abiye rezil oldum ya!!!
" esila iyimisin abicim " dedi abim sanki çok düşünüyormuş gibi.
" iyim abi,başım ağrıyor sadece" hafif kıkırdamaya başladıklarında ikisinede ölümcül bakışlarımı gönderdim.
"Kötüyse doktora gidelim istiyorsan" dedi abim,kafamı olumsuz anlamda salladım. Bakışlarım koray abinin gözünde kesişince,soğuk bakışlarıyla yüzümü inceliyordu,bende onun bakışlarının aynısını kendisine gönderdim gözlerini kısarak bana baktığımda ondan bakışlarımı çekip abime yönelttim.
"Abi ben odama çıkıp yatcam biraz." kafasını olumlu anlamda salladığında,hızla merdivenleri tırmanıp kendi odama çıktım.yatağımın içine girip,düşüncelerimin beynimi işkal etmesine izin verdim.düşüncelerimin hepsindede koray abi vardı. Herkese ve bana karşı soğuk olduğundan dolayı dogal olarak benim de ilgimi çekmekten kalmıyordu maalesef.abimle yaklaşık 2,5 yıldır arkadaşlar,ve 2,5 yıldır hayatımda kendisi,birbirimizden nefret ediyoruz yani,neyse yarın okulun olduğu aklıma gelince,düşünceleri bi kenara fırlatıp uyudum.
....
Sabah gözlerimi açtığımda karşımdakı şahşiyeti görünce,şaşkınlık içerisinde kalıp,ayağa fırladım.
"Koray ab-" diye bağırdığımda hızla elini dudaklarıma bastırıp konuşmamı engelledi.
"Şş kes sesini"
.....
Merhaba! Canlar wattpad'deki ilk hikayem. Bölümde yazim hatalari için şimdiden özur diliyorm.bolum biraz kisa gelmiş olabilir,bölum sayisi artinca insallah,daha uzun olacak bolumler.
Vote ve yorum yapmayi unutmayin* şimdiden opuyorum sizi *-*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Egoist Korumam
Novela Juvenil"Koray a-abi, napıyorsun bırak beni" hızlıca gögsünden itip,kendimden uzaklaştırarak,odama koştum.hızlıca kolumdan tutup duvara fırlattığında,soğuk bakışlarıyla yanıma geldiğinde,dolu gözlerimi üstüne diktim. "Bana abi deme"diyerek tısladığında,kork...
