Letter or Never (OnHold)

L.O.N. Chapter 1

L.O.N. Start of Chapter 1

Elle's POV

Kakalabas lang nang Doktor, Nakipag usap siya kina Daddy. Mas mabuti daw sakin kung hindi ko pilitin na i-puzzle ang mga ala-ala ko. Time will come, maaalala ko rin naman daw ang lahat. Di lang namin alam kung Kailan.

May mga gugulo rin daw sa isip ko kung paminsan minsan, mas mabuti na raw na pabayaan ko muna.

Mamayang hapon, maaari na akong lumabas. 2 araw na rin ang pahinga ko dito. Since tapos narin sila sa pag check sakin.

__________

4:15pm.

Chineck ko sa phone ang time. We're on our way home. Na Curious ako sa sinabi ni Drew sa Hospital at pumunta ako sa Recent Calls pero clear lahat.

"Ah.. mommy. bakit clear po yung lahat na messages, tapos, wala po akong recent calls?" tanong ko habang naka tutok parin ang mga mata ko sa Phone.

"Ah.. actually anak, new phone mo na yan. Naisip lang naming mas makakabuti sa'yo kung hindi mo mabasa ang mga latest activities mo. Baka makapagpalito lang yan sa pag recover mo" she said.

"Ah.. okay po"

"Eto na tayo anak" sabi ni daddy na nag dali-dali rin akong lumingon sa kanan, kung saan ko nakita ang Bahay namin.

"Bumaba na tayo, I'll send you to your room"

Hindi na ako umangal, at bumaba na agad. And Yes, ang laki ng bahay.

Binuksan na ni Mommy ang front door at bumuwad sakin ang matamis na ngiti ni Ate Mel.

Nagulat ako nung may biglang may lumapit rin sa akin na babae. Mga nasa 20-25s siya

"Bebegerl! Ay naka uwi ka na!" ngiti niya habang niyakap ako sa tiyan.

"Ah.. hello?" Bati ko.

"Flor.." anya Mommy.

"Ay suri po mam! ay totoo pala? ano ba tawag dun? amne--- shhh hop-ow!" di niya na natuloy ang sasabihin niya nang kurutin siya ni Ate Mel sa likuran. Nakakatuwa sila. srsly.

After the tour around the house, everything went well. Kumain kami ng snacks na hinanda ni Ate Mel at ni Flor.

Hindi nagtagal, dumating rin sina Drew at Elish sa bahay. Since naikwento naman sakin ni Drew ang tungkol kay Elish nung nasa hospital pa kami, I have at least some information about her.

She is said to be my bestfriend, silang dalawa ni Drew.

Pagkatapos nun, Nag tawanan kami hanggang hinatid na ako nila sa aking kwarto. Hiniga ko ang Buong katawan ko sa higaan. Napatingin ako sa Ceiling.

At napag isip-isip ko.. Ano kaya ang Buhay ko noon? Masaya lang ba? Ang mga tao ba ngayon, ganun rin sila ka bait dati? May naging kaaway ba ako sa kanila?

Hay ang hirap ng ganito. Wala kang maalala. Pero naisip ko rin... Ang saya rin naman siguro ng Buhay ko dati.. May Mommy ako, may Daddy..(busy ngalang) may dalawang makukulit na kasama sa bahay, may weirdo na bestfriends.. at may ex na hanggang ngayon, hindi ko parin nakikilala. Ah well, Ngayon na nagka amnesia ako I mean.

Sa pag-iisip ko.. hindi ko na namamalayang unti unti nang pumupikit ang mata ko sa pagod.

"We need to end this up" unti unting dumadaloy ang luha sa aking mga mata. Hindi ko mapigilan ang aking emosyon.

"W-what?!"

"I'm so sorry" Wala na akong maisip na maaaring gawin. Tumakbo na ako palayo. I felt guilty. Pero sa tingin ko, ngayon na ang tamang panahon. Nakipag hiwalay na ako sa kanya. Patawad..