ğer isimsiz sevdalar döküldüyse dillerden, yazıldıysa onca yazı kalemden; bil ki yaşanmış hikayeler vardır en derininden.
Kalemine damladıysa gözyaşın, isimsiz şehirlerin kırılgan çocuğu gibi olmuş yüreğim, çaresiz. Depremler savurmuş gönül yuvamızı, sana benzettiğim hiçbir çiçeği koklamıyorum şu asil yalnızlığımda. Biliyorum. Oysa düşseydim yere, savrulsaydım kasırgalarında kimse uzatmazdı bir el, kimse k/aldırmazdı düştüğümde. kimsesiz misali bir köşede doğardım yeniden.
