CRUSHED

TANITIM

Merhaba.Ben Byun Baek Hyun. 15 yaşındayım.Evet yanlış duymadınız sadece 15 yaşındayım ve daha reşit bile değilim.Benim bir ailem yok.Onlar öldü.Nasıl mı?Bir gece evde yangın çıktı. Ve hayatımın anlamı olan 2 insanı gözlerimin önünde kaybettim. Sadece 4 yaşındaydım. Ne yapabilirdim ki ? Daha çocuktum ben. Hayallerim vardı. Ailemle yapmak istediklerim... Ama hiç birisini gerçekleştiremedim. Sadece onlarla mutlu huzurlu bir hayat istiyordum. Eğer gelen itfayeciler beni zorla dışarı çıkartmasalardı onları yanlız bırakmayacağımdan adımın Byun Baek Hyun olduğu kadar emindim. O zamandan beri psikolojik sorunlarım var. Ateşten korkuyorum mesela,çakmak ya da mumdan da korkuyorum. Ateşin içinde ailemi görürüm çünkü... Şu an ne mi yapıyorum? Bir aile tarafından 13 yaşında evlat edindim. 2 yıl önce. 4 yaşımdan beri insanlarla pek konuşmam, ateşe yaklaşamam ve sürekli başım eğik yürürüm. Çünkü insanlardan korkuyorum. Onlar...cani gibiler benim gözümde. Neden mi? Çünkü ailemi kurtarmak yerine beni seçtiler. Yangının sebebi de hiç bir zaman ortaya çıkmadı... Bu dünya adaletli değil. Hem de hiç... Bu yüzden avukat olmak istiyorum ben. Haklının yanında durup suçluya cezasını çektirmek istiyorum... Beni evlat edinen aileye gelirsek. Annem ve babam beni ilk günlerde çok önemsiyorlardı. Ama artık eskisi kadar ilgilenmiyorlar benimle. Onlar kardeşim Do Kyungsoo'yu daha çok seviyorlar. Ne de olsa öz oğulları... Bende seviyorum. Açıkçası şu koca hayatta sevdiğim tek insan o. Bana her zaman insan gibi davranan,sevgi gösteren ve sevimli hareketler yapan küçük kardeşim. O benden 1 yaş küçük.ama ben okula geç başladığımdan aynı sınıfa gidiyoruz. Malum olaydan sonra tramvalarım oldu. Aslında okula başlamadan önceki 2 yıl hiç kimseyle konuşmadım. Çocuk esirgeme kurumunda sürekli beni dövüp eziklerlerdi. Beni tutup çakmağı yakarak gözümün dibine getirirlerdi. Bakmamak için direndiğimde ise saatlerce dayak yerdim. Sürekli gökyüzüne bakıp içimden annem ve babam ile konuşurdum. İlk 2 yıl cevap alamadığım için sürekli ağlardım. Büyüdükçe ağlamam azalmıştı. Halbuki acım taptazeydi. Beni ne mi değiştirdi? Öğretmenim... Sürekli benle konuşmaya çalışırdı. Bir gün bana ''Ağlama Baekhyun-ah. Onlar seni duyuyor. Merak etme." deyip sarıldığından beri daha mutluydum. Öğretmenimi seviyordum. Çünkü bana tam vir anne gibi davranırdı. Yangından sonra konuştuğum ilk kişi öğretmenim olmuştu. Söylediğim şey ise"Onları çok özledim."O akşam ben uyuyana kadar ikimizde sarılıp ağlamıştık.
Gördüğünüz gibi hayatım tamamen bok gibi.15 yaşına kadar bu şekilde devam ettim. Bugün 16 yaşına giriyorum. Yani doğum günüm. 4 yaşımdan beri sadece 2 kez kutladım. 2'side yeni ailem ile idi. Her kutlamadan sonra odama çıkıp ağlardım. Çünkü gözümde ailem canlanıyordu. Onları daha fazla özlüyordum. Doğum günlerimden sonra yeni bir eğitim yılı başlıyordu. Ki ben doğum günümü hatırlamaya tenezzül bile etmiyordum. Size hayatımdaki en acı şeyi söyleyeyim mi ?

Ailemin öldüğü gün..... Benim doğum günümdü...
-------------------------------------------
! LÜTFEN OKUYUN !
Merhaba arkadaşlar. Bu benim ilk kitabım. Acayip olduğunu biliyorum ama aniden yemek yerken aklıma kitap konusu geldi. Bende yazayım dedim. Kitabın couple ları Baekyeol Taoris ve Kaisoo olacak. Ana couple Baekyeol. Lütfen nasıl yazdığımı yorumlayıp bana yazmam için önerilerde bulunun. Daha mı uzun/kısa yazayım?,boşluk mu bırakayım?,medyalara şarkı atmamı ister misiniz? Ilk kitabım olduğu için fikir almam lazım. Lütfen beğenip yorum yapın. Yanlız yazarınız biraz dengesiz olabilir baştan söyleyeyim asdfgb arada yazar notları da atacağım. Konuyu devam ettirebilirsem 40 bölüm falan atmayı düşünüyorum. Yeni bölümü 20 beğeniden sonra atacağım her bölümde 20 arttırarak buna devam edeceğim eğer sevilmezse yarım da bırakabilirim o yüzden yorumlara ihtiyacım var. Teşekkür ederim şimdiden ^^