Bugün ailemizi kaybettiğimizden beri yani 7 yıldan beri aldığımız eğitimimizin son günü...Aşk yok sevgi yok herhangi bir duygu yok sadece korumak var hem kendini hem de para aldığın kişiyi korumak...
Ben yine dalıp gitmişken arkamdan yaklaşan birinin saçlarımı karıştırmasıyla zıpladım ve kolunu çevirdiğim gibi duvara yapıştırdım Troy'un bana "Benim karıcığım beni öldürmene gerek yok." demesiyle kendime gelmeseydim onu şu an öldürürdüm.
"Sana bunu kaçıncı söyleyişim bilmiyorum ama Troy eğer bir daha ben bir şeyler düşünürken saçlarımı karıştırsan reflekslerime kurban gideceksin ciddiyim."
"Özür dilerim karıcığım ne olur öldürme beni sadece sana olan sevgimden gerçekten." dedi yapmacık gülümsemesiyle gerizekalı şey ne zaman benden korksa bana karıcığım der ve yapmacık konuşurdu bunun onu gerçekten öldürmeme sebep olacağını ne zaman anlayacak merak ediyorum gerçekten.
Neyseki o sırada kızlar ve Chris içeriye girdi ve bende onlarla konuşup eğitimin son gününde neler yapacağımızı merak ederken dikkatimi dağıttım. İçeriye Sam girdi ve dışarıda bizi bir aracın beklediğini ve eğitimimizin son gününün bittiğini söyledi.Sam bizim öğretmenimizdi onu tam 7 yıldır tanıyorum ve bu 7 yıl boyunca ilk defa onu gerçekten heyecanlı gördüm.Çocuklarla birlikte arabaya bindik gittiğimiz süre boyunca Sam bize gerçekten güvendiğini bu eğitimin asla boşa gitmediğini ne kadar inanmasam da bizi sevdiğini söyleyip durdu.Koca bir binanın önüne geldiğimizdeki buranın Syco Müzik'in binası olduğunu anladım. Onlarla çalışan ünlülerin kim olduğu hakkında bir fikrim yoktu ama umudum (var olduğundan bile emin olmadığım) gözde birileri olmasından yanaydı.Sam'in son söylediği şey sanırım hayatım boyunca kulaklarımdan gitmeyecek "İyi şarkı söylediğinizi biliyorum çocuklar bu işi başaracaksınız" dedi ve gitti. O sırada güvenliklerden biri geldi ve bizi 6.kata çıkardı.İçimde işlerin boka sardığını söyleyen bir ses vardı fakat güvenliğin bize gösterdiği kapıdan içeriye girdiğimiz anda kaybolup gitti.İçimdeki sese aferin dedim karşımızda ONE DIRECTION var işler ne kadar kötüleşebilir ki keşke demeseydim.
1 saat sonra :
Hayır hayır hayır diye çığlık atmaya başlamıştım ki Troy kolumdan tuttuğu gibi beni tekrar koltuğuma çiviledi.
"Biz insanları korumak için eğitim aldık onları aptal bir yarışmada temsil etmek için değil.Eğer sizi korumamızı istiyorsanız bunu yaparız ama bizden bir grup oluşturmamızı ve X-Factor Ünlüler ve Seçimleri'nde ki adı bile saçma yarışmamızı istiyorsanız yapamayız."dememin üzerine Troy bize biraz izin verir misiniz dedi ve tüm ekiple beraber kapının dışına çıktık.Kızlar ve Chris ile Troy masumca yüzüme bakıyorlardı. Hadi ama Kayla dedi Troy sessizce bu hayalimizdi a-ailelerimizle birlikte adına bile karar vermiştik.
"Hafızamı kaybetmedim Troy duygularımı kaybettim.Be-ben sadece bunu yapmak istemiyorum tamam mı anlayın beni lütfen..."
Troy "Hayır Kay sen duygularını kaybetmedin hiçbirimiz kaybetmedik eğer öyle olsaydı nefreti hissetmezdik sen annecik bende babacık olmazdık.Biz sadece duygularımızı nasıl kaybetmişiz gibi davranacağımızı öğrendik onları yok etmeyi değil..." dedi.
Haklıydı ve ben hep benim değilde karşımdaki kişinin haklı olmasından nefret etmişimdir.Sinirle kapıdan içeri girdim ve tamam yapıyoruz dedim.Ama bir şartım var grubun adını biz seçeceğiz ve adıda ANGELS olacak.One Direction'un ve Angels'ın bana minnettar gözlerle bakması güzeldi geleceğimiz kadar güzel yani umarım onun kadar güzel....
HERKESE TEKRAR MERHABA YENİ HİKAYEME VE MELEKLERE MERHABA DEYİN :D UMARIM YAZIM HATASI YAPMAMIŞIMDIR EĞER VARSA LÜTFEN BENİ UYARIN YAZI YAZMA İŞLERİNDE BAYA YENİYİM LÜTFEN DÜŞÜNCELERİNİZİ BANA YAZIN TWİTTER'DAN VEYA BURADAN VE LÜTFEN VOTE'LARINIZI DA ESİRGEMEYİN ÇOK ÇOK ÖPTÜMMM xoxoxo
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Our Mission Is : One Direction
FanficKorumak için yetiştirilmiş 7 genç peki ya onları bu macera sırasında bekleyenler neler ? Aşk mı ? Kaybetmek mi ?
