Before I Die -bbrave

hospital

P.O.V KAJ,

Al 1 uur.. 1 facking uur wacht ik op uitslag. Wat kan er zijn gebeurd? Waarom verdronk Katara? Wilde ze dood? Nee dat kan niet, ze vertelde me laatst op skype dat ze blij is met zichzelf hoe ze nu is.

'U bent Katara's vriendje?' Vraagt een dokter. Ik sta op.

'Ja dat ben ik' zeg ik gehaasd. Ik wil het weten.

'Ik heb slecht nieuws' verteld hij. 'onder een paar testen zijn er cellen gevonden van kanker. Ze is er al eerder mee in aanraking gekomen stond in een dosier, het probleem is, het zit in haar buikvlies en dat betekent dat het goed maar het kan ook slecht aflopen.'

'Wat bedoelt u met goed of slecht aflopen?' Vraag ik afwezig.

'Ze zal volgende week aan de eerste chemo beginnen en na 3 chemos gaan we kijken of het aanslaat. slaat het aan dan kan ze gewoon verder leven maar onthou dat het altijd terug kan komen. Zo niet dan..' hij stopt met praten.

'Gaat ze dood..' ik voel tranen in me op komen. Ik ken haar zo wat mijn hele leven.

'We zullen zo veel mogelijk doen wat we kunnen' zegt hij met medelijden en verdwijnt.

'En?' Dioni's gezicht word wit.

'K...' ik barst uit en Dioni duwt me in een knuffel. Hij wrijft over mijn rug.

'Ssshhhtt' sust hij me. 'Het komt goed'

'N.n.nee' stotter ik huilend. hij laat me los en houdt mijn boven armen vast.
' Z.ze h.h.heeft h.het weer'

'Je bedoelt..?' Hij begint nu ook te huilen. ik knik en laat mijn hoofd in mijn handen zakken.

Na een tijdje zo te hebben gestaan, besluiten we samen naar Katara's kamer te gaan. Ze slaapt. Het apparaat piept regelmatig.

'Het is raar haar zo te zien' zucht Dioni. Hij gaat naast haar zitten op een stoel. Katara's ogen openen zich langzaam.

'Kat' zeg ik door mijn tranen heen.

'Kaj, Di' haar stem is zacht. 'Ik voel me misselijk' ze gaat recht op zitten.

'Wat is er gebeurd' vraagt Dioni.

'Ik wilde naar de kant want ik werd misselijk..' zucht ze. 'Is er al uitslag?' Ze kijkt ons beiden aan. Ik kijk naar Dioni.

'J.ja' stotter ik.

'Het is terug' zegt Dioni en slaat zijn ogen neer. 'Alleen een kwaadaardiger versie'

'Dus ik ga dood?' Vraagt ze hard en zonder emotie.

'Kataar niet zo denken alsjeblieft' zegt Diobi en pakt haar hand.

'Nee Dioni!' Roept ze nu. Ze wordt onrustig en begint als een gek te huilen. Ik ren naar haar toe en trek haar in een knuffel.

'Ik ga dood! Ik wil niet dood. Ik kan niet zonder jullie ik wil het niet!' Huilt ze. Ik wrijf over haar rug en reageer niet. Het is onbeschrijfelijk haar zo te zien. Zo klein en verdrietig.

'Ik ga je ouders bellen. Ze weten nog van niks' zegt Dioni nog steeds in shock van wat er daarnet gebeurde. Hij loopt de kamer uit.

'Het komt goed lieverd' probeer ik.

'Hoe weet je dat?' Vraagt ze en veegt haar tranen weg.

'Ik weet dat omdat jij een sterk meisje bent. Je vecht voor je toekomst!' Zeg ik en wrijf de tranen onder haar ogen weg. Wat geen zin had want ze stromen maar door.

'Ze komen er zo aan' zegt Dioni die binnen loopt..