GÖREVİMİZ : EVLİLİK

2. bölüm

Ona bakıp gözlerimi kıstığımda koğalaya benzediğime emindim. Borupaça ibrahım öksürdúğünde ona baktım. Bana evlilik cüzdanını uzatıyordu. Alıp icine baktığımda e okul fotoğraflarını görmüstüm. Zafere baktığımda sümük gibi çıkmıştı. Hahahahah no. Daş gibi çıkmıştı.

"Hadi artık, gidelim." Dediğini duyduğumda sesin sahibi olan ve aynı zamanda sırıtan zafere baktım. Tipik ukala. Kapıdan çıktık ne yapacağımı bilmiyordum. Oda aynı sekilde etrafa bakıyordu. Tüm okul zor anlaşılan duyuru ile sallanırken anlamaya çalışıyordum.

"Tüm ögrenciler evlerine gidip yarına kadar tüm esyalarını toplayacaktır . Yarın okul saatinde herkes bavulları ile okula gelecek, gerekli aciklamalar okulda yapilacaktır. Iyi günler." Ve o tiz ses.

"Ee, hadi o zaman dolunay sen evine ben evime. Yarın görüsuruz." Dedikten sonra merdivenlerden inerek gitti. Eve gidip anneme bunu sormalıydım. Yarın ne olacaktı simdi.

✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒

Eve koşuyordum. Yani kosuyorum eşittir eve doğru anıra anıra yardırıyorum bu. Evin kapısına geldiğimde nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum. Kapıyı caldım ve ciddi bir ifade ile kapının açilmasını bekliyordum. Kapı açildığında annem sarı saclarını arkaya atmıştı. Yeşil gözleri benim aksime ışıl ışıldı. Heralde daha bize dendiğini bilmiyordu. Iceri girip çantamı yere bıraktım. Napıyım lan hummel.

"Ne zaman söyleyecektin anne?"dedim lanet titreyen sesimle. Annem anlamıs olacakki yüzü bir anda düşmüştü.

"Bak dolunay gerçekten söyleyecektik. Ama nasıl diyeceğimi bilmiyorduk. Bizde her aile gibi bu görevi müdürünüze verdik. Oda kabul edince. Üzgünüm bitanem." Dediğinde kendimi daha fazla tutamayıp bastı kahkahayı.

"Hahahajajjxxjsoajdjsoskmsmsp anne ya nnshdhsha güneşe bakan buldoğa benziyorsun hahahah" dediğimde annemde gülmeye başlamıştı.

'Neden bu kadar mutlusun? Ee damadımız kim?"

"ZAFERRRRRR ANNAĞ ZAFER ÇIKTIIIII AGAGAGAGGA" dediğimde annemle birlikte ellerimizi birleştirip ZAFER dansı yapıyorduk. Ahhahahahahajhaj zafer sansı hahah aggg hadi ama dostum seni lanet olası pis herif nasıl anlamazsın!

"Gercekten su sevdiğin cocuk mu cıktı? Ee ne dedi ne tepki verdi hepsini duymak istiyorum." Dediğine karşılık güler yüzle karşılık verip başımi olumlu anlamda salladım.

⌚⌚⌚⌚⌚⌚⌚

Herşeyi anlattıktan sonra bir nefes alıp sustum. Anlatırken eşyalarımi bavula koyuyordum. Bu son yani ikinci bavulumdu. Bir tanesi kıyafetlerim, digeri ise eşyalarım.

"E peki neden şuan kıyafetlerini topluyorsun?' Dediğinde anneme döndüm.

"Evden kaçıp, yıllar sonra elimde bir çocukla eve dönücem ve beni alın dicem. Bu hazîrlıklar onun için anne. Yillar sonra geldiğimde beni alırsın artık. Sonrada everirsin anne. Onun için anne. Oldu mu anne?"dediğimde annemin gözleri şaşkınlıkla açılmış bana inanan gözlerle bana bakıyordu.

"Anne saçlamalama ve lútfen bana inandığını söyleme sana molotof atarım. Bak ciddiyim yaparım."

"Iyi be! O zaman ne icin kızım?"

"Müdü yarına kadar toplayın sonra yarın bavullarla okula gelin dedi. Heralde ev tutun dicekler. Bende bilmiyorum. Off anne ya"derken bavulu itip annemin yanına oturmuştum.

"Ne yapıcam ben şimdi? Sen yoksun, babam yok, abim ve kardeşim yok cünkü zaten hiç olmadılar. Ama neyse ya olmıcaklar işte. Zafer zafer dedikte ya duyguzuz biri çıkarsa?"dedim ve dolan gözlerim ile anneme baktım.