MEKTUP

87 3 2
                                    

Hayat neden bu kadar acımasız? Neden benim kimsem yok? Neden bu yaşımda ailemi teker teker kaybettim? Bu kadar zengin olsak bile asla güzel ve mutlu diyebileceğim gün olmadı. Para hiçbir şeye değmiyormuş. Annem ve babam yangında öldü. Bu yangın benim yüzümden çıktı. Tam bir sene önce onlarla bu şekilde konuşmamalıydım. Para vermeleri için kavga etmiştim. Sonra annem o sinirle ütüyü fişte unutunca yangın çıkmış. Ben Adal Deniz. Bu mektubu sevdiğim kişiye armağan ediyorum. Ediz Karaman. Unutma intiharımın sebebi asla sen olmadın. Olmazsında. Bunun sebebi benim. Seni gerçekten çok seviyorum. Ama belkide ben öldüğüm zaman hiç ağlamassın. Tekrar söylüyorum. SENİ ÇOK SEVİYORUM...
Adal Deniz

-Arkadaşlar bölümlerim biraz kısa. Ama ne yapıyım elimden bu kadar geliyor. Ancak eğer sizlerde bana destek çıkarsanız belki bana bölüm tavsiyesi verirseniz kesinlikle kullanırım. Sizi çok seviyorum.-

GİTMEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin