Gülüşündeki şarkıya tutuldum
Güz ürperişlerini andıran
Bakışındaki çılgın denizlere
Yaşam bazen yırtıcıdır
Deyişindeki çocuksu öfkeye
Önceki göçebelik günlerinden
Unutulmuş olsa da izi kalmış
Susuşuna duruşuna yakalandım
O sıra aşk bile yok zaman ne ki
Ceylanlar vurulmamış
Çöllerde yağmurlar dinmemiş daha
Kuşlar da kafeslere sokulmamış
O günlerde kendimde buldum seni
Tuttum çıkmaz sokaklarda aradım
Sonunda sende buldum her gerçeği
Her ölümsüz sevinci sende gördüm
Yağmurlardan sonra açan
Renk renk güneşler gibi
Aramadan sende buldum herşeyi...
/Afşar TİMUÇİN/
