Bil ki, "mutlu son" diye bir şey yoktur. Çünkü, bir şeyde "son" varsa orada mutluluk yoktur!
/Dostoyevski/
Bir kadın bakıyor pencereden, mutsuz. Bir adam geçiyor karşı kaldırımdan, umutsuz... Aşk, tam ortada duruyor. Adam bakıyor. Kadın ağlıyor. Aşk, geçip gidiyor.
/Dostoyevski/
Gerektiği zaman ağlamaktan çekinme. Çünkü gözyaşları, söyleyemediklerini söylemek içindir.
/Dostoyevski/
Hayatta hep mutlu olursam, hayalini kuracak neyim kalır?
/Dostoyevski/
Kadın, her ihtiyacını karşılayacak tek bir erkeği ister. Erkek ise, tek ihtiyacını karşılayacak her kadını.
/Dostoyevski/
Konuşarak anlatılmaz her şey, bazen susmak yeter aslında. Unutma; konuşmak bir ihtiyaç olabilir, ama susmak cevaptır anlayana.
/Dostoyevski/
Bazen susarsın. Yenilmiş, eksik ve yaramaz sanırlar seni. Unutma, susan bilir ki konuştuğu zaman çoğu kimse sözlerini kaldıramaz.
/Dostoyevski/
Kalp bir kez kırıldı mı, hiç kimseye aldırmaz ve hiçbir şeyi umursamaz. Belki mutluluğun sonu, ama huzurun başlangıcıdır bu.
/Dostoyevski/
