Yalnız

1.Bölüm

"Ayyy" diye bağırdı odaya iki kahveyle giren annem . Kahve !

"Ne oldu anne, neden bağırıyorsun?

"Ayağımı çarptım döktüm yere kahveyi Off " kahveyi sehpanın üstüne koydu.İçine bakıp yüzümü buruşturdum.

"Bu kahve değil süt diye çemkimdim . Az acı bir kahve yapmak çok mu zordu?.

"Tamam sus içiyosan iç."

Gözlerimi devirip kahveden bir yudum aldım. Tanrım! sütün iğrenç bir tadı vardı böyle.

Diz üstü bilgisayarıma dönüp facebook sayfamda gezindim. Millet sevgilisiyle,arkadaşıyla resimler çekinmiş paylaşıyordu ben ise sadece onlara bakıyordum.

Yalnızlık kelimesinin sözlük anlamı ;bir insanın boşluk duygusuna karışık kendini dünyadan kopmuş hissetme duygu sudur.

Ama bana göre sevgilisizlik demektir.

18 yaşında bir kızın nasıl olurda sevgilisi olmaz ? Ne tuhaf ama !.

Sinirle bilgisayarı kapağını kapattım. Lanet olsun bu insanlara sevgililere

Salona annemin yanına gittim .Her zamanki gibi yine televizyonun karşısına kurulmuş. Sabahtan akşama kadar sıkılmıyormu bu kadın ?

Elimi kumandaya uzatıp almaya çalıştım . Ama kumanda elimin altından çekilip alındı.

"Sabahtan akşama kadar senin elinde ver anne !.

Almaya çalışsam da kumandayı arkasına sakladı.

"Sanane alice karışma işime !."

"Senin izlediklerini izlemek zorunda değilim anne . Bıktım ! Tatilin her günü evdeyim zaten, bir de televizyonda istediğim kanalı izleyemiyorum!"

Yarıyıl tatilinde olmamıza rağmen her gün evdeyim Tatilin daha ne olduğunu bilmiyordu. Evden çıkıp dışarı gitmem ayrı bir olaydı.

"Defol başımdan Alice !"

"Ahh " olduğum yerde tepinirken odama gidip montumu üzerime geçirdim . Kapıya yaklaşıp botlarımıda giyip kapıyı açtım.

" Ben dışarı çıkıyorum !" Diye bağırıp kapıyı çarpıp evden nereye gidiceğimi söylemeden ilk kez gidiyordum.

Evdekilerin vereceği tepki ne kadar korksamda , umursamadım .Bu benim hayatımdı kimseyi ilgilendirmezdi değil mi ? Tabikide hayır. Ailem bana istediği gibi karışabilirdi.