Emre'nin bu duyguları karşısında çok şaşırmıştım. Aslında ben de ona karşı bi şey hissetmiyorum değildi . Evet kabul ediyorum ,ben de Emre'ye karşı bi şeyler hissediyorum. Ama daha okulun 2.haftasındayız ilk haftalardan ne aşkı deyip hep içime atmıştım ama anladım ki Emre de beni seviyormuş.Servise bindiğimde Emre'ye "Günaydın" dedim o da bana günaydın dedi. Şimdiden heyecanlanmıştım bile. Okula varmıştık, kızlar tuvaletine gidip kendime baktım ve kendimde bi değişiklik fark ettim. Bügün daha da iyi görünüyordum nedeni de Emre'yi olan aşkımdandı. Sonra Emre'yi buldum ve yanına konuşmaya gittim:
- Bana karşı hissettiğin duyguyu biliyorum. Evet bende seni seviyorum . Ama öncelerde aşk yüzünden yaşadığım bi olay için artık insanlara pek fazla güvenim kalmadı. Üzülmek istemiyorum. Yani uzulmeyi sende istemezsin bir başkası da. Ama ben inanıyorum ki biz senle Güneş ve Ay gibi olucaz. Sen doğmadan ben batmam, sen batmadan ben doğmam.
Dedim ve Emre'de :
- Ne diyeceğimi bilmiyorum ama bunları öğrenmen hoşuma gitti. Bu akşam sinemaya gidelim mi ? Hem birbirimizi daha iyi tanırız . Hadi akşam görüşürüz,dedi ve gitti.
Akşam annem evde yoktu anneme arkadaşıma gidiyorum deyip 8.30 da çıktım ve Emre'yle buluştuk...
