Ö"z"LÜYORUM

1.B.

BEĞENECEGİNİZİ UMUYORUM.iLK DENEYİMİM DEĞİL.AMA BUNUN DAHA GÜZEL OLACAĞINA İNANIYORUM.

-

Hayat toz pembe değil.Yada mavi.Yada beyaz.Hayat simsiyah.Kırgınlıklarıyla.Ağlamalarla.Düşmelerle kalkmalarla.Tüm hikayeler mutlu sonla biter diye bir uydurma var.Buna sadece aptallar inanır.Çünkü eğer bir hikaye mutlu sonla bitiyorsa..o aslında bitmemiş demektir.Her şeyin sonu ölümdür.Sadece ölüm.Bu karalar bağlamış kız kim mi? O benim. Ben mi ? Sadece yaşamaya inancı biten bir kız .Ama umudu var biraz da olsa.Ve aklında tek bir soru var.

"UMUDUN UMUDU BİTERMİ ?"

5 AY ÖNCE.

"Mehir....Özletme kendini tamam mı ? Bekleyeceğiz seni. Sık sık ara...."Diyen halalma baktım.Ah şu ötöbüs camları.Ne güzel silmişler kız bu camları.Allah Allah! Halama el sallayıp.Camı parmak izlerimle kirletmeye başladım.Maksat kötülük olsun. 'Gülümseyen mor şeytan emojisi.'

"Kızım.Benim yerime oturmuşun gari"

"Yok amca yok.Benim burası."

"Kızım benim ki bak numarası 16 gari !"Amcanın elinden bileti alıp baktım 16ydı.Kendi biletimi çıkardım.Benimki de 16 ! Yerimden kalkıp muavinin yanına gittim.

"Bu otobüs nereye gidiyor?"

"Erzurum.."Ney ?erzurum mu. Ya ben bursaya gidecektim.

"Arabayı durdurun!""diye çığlığı bastım.Arkadaşla,bana alışacaksınız Aynaya kafa atma da dahil bananormal activite.Ama konumuz bu değil.İzmirden daha çıkmamıştık çok şükür.Hatta otogara 6-7 metre olmuştu.Ay ben iki saat oldu sanıyodum.5 dakika bile olmamış.Araba duruduğunda valizimide bagajdan alıp indim.Neyseki güzeller güzeli-pardon - yakışıklılılar yakışıklısı -kırışıklılkkar kralı- şöför eniştemin akrabasıyd.ben sadece beş dk geç kalmıştım.Ve beni beklemişlerdi.otobuse binip yerime kurulacağım sırada...

"Hey.Benim yerime oturmuşsun."

"Kızım otur işte.Ne fark eder"Ne mi farkeder.Yanda kahvesini höpürdeterek içen amcanın elinden fincanı alıp hafif turunucuya çalan kahverengi saçlarına döktüm.Ayağa kalkıp bana bir tekme geçirdi.Bende sırtına çıkıp kulağını ısırdım.Yok tamam yok.Böyle şeyler olmadı.o kadarda mal dedğilim. HasbinAllah çekerek yerime-onun yerine- oturdum.Üf be.Çocukta yakışıklıymış.Kahverenginin içinde ki mavi gözleri büyüleyici görünüyordu.Saçları olağan üstü bir şekilde dağınıktı Ama sanki onu o yapan saçlarıydı....Kafasını cama koyup uyumaya çalıştı.Ama sürekli otobus yuzunden kafasını sürekli cam vuruyordu.Sonra kendi kendine küfürler mırıldanıp tekrar uyukuya dalıyordu.

Yıl olmuş 2016 hala şu kafanın cama çarpmaması için bişey bulamadılar.

Hikayenin devamını en kısa zamanda yazacağım.