Anonim B

ANONIM B|| 4.Bölüm

*Önce küçük bir duyuru*

Selam! Anonim B ye biraz geç yeni bölüm geldiğinin farkındayım fakat iki tane hikaye yazıyorum ve bu yüzden yetiştiremiyorum diyebilirim. Hikayeye vote verirseniz, yorum yaparsanız ve arkadaşlarınıza tavsiye ederseniz sevinirim. Lütfen eğer okuduysanız bir yorum yapın ve oy verin. Eğer diğer hikayemi okumak isterseniz de 

Kullanıcı ismim esthessy, hikayenin ismi 10.Gezegen. Sizi seviyorum! 

**********

"Senden nefret ediyorum, senden nefret ediyorum, senden nefret ediyorum." 

  Eve gelene kadar sanırım söylediğim tek cümle bu olmuştu. Hiç konuşmamıştım ve sadece bu cümleyi söylemiştim. Bir an da hayatıma girmişti ve bir an da bana mesajlar atarak hayatımı berbat etmişti. Kendimi mutlu hissediyordum. Özgür, rahat, mutlu. Hissettiğim şeyler tam olarak bunlardı. O bir an da hayatıma girdi. Bir an da beni takip etti. 

  Tek merak ettiğim, aslında en çok merak ettiğim soru "Neden ben?". Dışarıda milyonlarca insan varken neden ben? Ben kimdim ki? Genellikle maceralı bir hayat yaşayanların hayatına girmez miydi böyle kişiler? Fakat ben klasik yaşayan bir kızdım. Okula gider, eve gelir, ders çalışır ve internette takılırdım. Ben diğer insanlar gibiydim ve Anonim B bir anda yaşamıma girerek klasik hayat düzenimi bozmuştu.

Aslı: Beren bugün evinde pijama partisi veriyor. Sevgiyi, Cansuyu, Besteyi, Ecrini, Sudeyi ve bizi çağırdı. Hadi ama, çok eğleneceğiz. Ben şu an oraya gidiyorum. Reddet seçeneğin yok ona göre!

  Aslında bu belki birazcık kafamı dağıtmama neden olabilirdi ama önce anneme sormam lazımdı. Büyük ihtimalle kabul etmeyecekti.

  Aşağı inerek mutfakta yemek yapan annemin yanına gittim ve ona hemen sarıldım.

"Canım annem benim. Seni çok seviyorum." 

"Paran mı bitti?"

"Olur mu öyle şey, anneciğime sarılamaz mıyım yani?

 Annem klasik anne bakışını attıktan sonra yine konuşmaya başladım. "Annecim, Beren evinde pijama partisi veriyormuş. Evin içinde de çok sıkılıyorum. Herkes orada olacak ve sadece kızlar var. Gidebilir miyim?" dedikten sonra anneme canım anneciğim surat ifademi yaptım.

"İyi git bakalım." dedikten sonra ona tekrar kocaman sarılarak yukarı çıktım. Hemen pijamalarımı, telefonumu ve bir kaç eşyamı aldıktan sonra Aslıya mesaj atarak evden çıktım ve bir taksiye bindim.

Tamam, on dakikaya oradayım.

 Taksiden indiğim zaman hava kararmaya başlamış ve evin lambaları yakılmıştı. Zili çalarak biraz bekledikten sonra Beren ve Beste kapıyı güler yüzle açarak beni içeriye davet ettiler. 

  Ecrin ve Cansu hariç herkes gelmişti ve şimdiden pijamalarını giymişti. Ben de Berenin odasına çıkarak pijamalarımı giyecektim.

  Pijamalarımı giymiştim ve elimi tam kapı koluna attığım zaman arkamdan bir ses duydum ve hemen arkama döndüm. Şu an kendimi Pretty Little Liars dizisindeki kızlar gibi hissediyordum.

"Kimse var mı orada?" Bunu kekeleyerek söylemiştim. Son günlerde her şeyden korkuyordum. Belkide rüzgarın sesidir diye düşündüğüm zaman dışarıda rüzgar olmadığı aklıma gelmişti ve ben de -A i odasında gören Emily gibi kocaman bir çığlık atmıştım. Çığlıktan 5 saniye sonra Aslı, 15 saniye sonra ise diğer kızlar gelmişti. Aslı gelir gelmez "Noluyo lan?" diye sormayı da ihmal etmedi tabi ki. 

"Ben, birini gördüm." Ve yine kekeleyerek söylemiştim bunu.

Beren "Aşağıda bir şey falan düşmüştür. Açık bir cam falan kapanmıştır. Merak etme sen kızım korkma." dedikten sonra odadan Aslı hariç tüm kızlar gitmişti. Telefonum tekrar titreyince içimden yine bir küfür edip gelen mesajı açtım.

Bilinmeyen: Son 54 -ANONIMB

Selaaam! Uuuuzuuuun bir süredir yeni bölüm gelmediğinin farkındayım. Bunun sebebi hem başka bir hikaye daha yazmam hem de aklıma bölümler için konu gelmemesi. Bölümün çok kısa olduğunun farkındayım ama bu bölümü uzun süredir bölüm atmadığım için hemen 20 dakikada yazdım. Bir sonraki bölüm yaklaşık 650 kelime olacak. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın!