Είναι μικρή!

Κεφάλαιο 1.

Πρωινό ξύπνημα, ότι χειρότερο! Ευτυχώς σήμερα είναι το φεστιβάλ που διοργανώνει η πόλη μου κάθε χρόνο όποτε είχα κάτι να με παρηγορεί.  Αποχαιρέτησα το υπέροχο,δροσερό κρεβατάκι μου και σηκώθηκα να αλλάξω.Έβαλα άνετα ρούχα,ότι πιο ελαφρή είχα στην ντουλάπα μου... είχε πολύ ζέστη αφού ήταν καλοκαίρι. Πέταξα ένα βιαστικό καλημέρα στην μαμά μου και κατευθύνθηκα προς το μέρος συναντήσεις με τα κορίτσια.Δεν άργησαν να έρθουν εκτός από την Ελένη που ως συνήθως αργούσε για το οτιδήποτε κάναμε.

Ηταν η τρίτη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ Της δυο πρώτες μέρες γίνονται διαγωνισμοί με ποδήλατα,σκέιτ,γκράφιτι και πολλά άλλα.
Τα πρωινά συνήθως σε ένα ανοιχτό χώρο κάνουν κόλπα και κόντρες με μηχανές και αμάξια.Εκεί φυσικά πάω τρέχοντας.Γουσταρω της μηχανές και τα μηχανάκια,λατρεύω όταν είμαι πάνω στο μηχανάκι και ο αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου. Δυστυχώς ακόμα δεν έχω δίπλωμα ούτε μηχανάκι,όμως στο μέλλον θα ήθελα πολύ να έχω.
Ήξερα να οδηγάω λόγο του πατέρα μου που έχει εκείνος μηχανή και μου μάθαινε όταν πηγαίναμε στο χωριό.

Στον δρόμο προς το φεστιβάλ δεν σταματούσαμε τα γέλια και τα πειράγματα μεταξύ μας.
Τις γνωρίζω από το δημοτικό εκτός από την Ελένη που την γνώρισα στο παιδικό και την Μαρία στο νηπιαγωγείο.Με την Ελένη ήμασταν πάρα πολύ δεμένες, το σπίτι της ήταν σπίτι μου και το σπίτι μου σπίτι της,άσχετα που ντρεπόμουν τα αδέρφια της.Η Μαρκέλλα με την Ελένη από την πρώτη κιόλας μέρα της πρώτης δημοτικού έκαναν παρέα. Η Ελένη την είχε δει να κλαίει και πήγε κοντά της. Η Μαρκέλλα έκλαιγε γιατί η γονείς της την άφησαν στο σχολείο μόνη της,η Ελένη της ζήτησε να γίνουν φίλες και έτσι έγιναν. Η Κατερίνα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη, την Ελένη στο δημοτικό δεν την συμπαθούσε καθόλου γιατί ζήλευε το ότι ήταν καλύτερη στο μπάσκετ..έτσι όπως λέει συνέχεια η Ελένη για να την πειράξει αλλά η Κατερίνα απλά την θεωρούσε ψώνιο, γιατί στο δημοτικό κάναμε χορευτικά  και η Ελένη ήταν ο "αρχηγός ".Όμως ένα καλοκαίρι κατέληξαν να κάνουν παρέα, κατάλαβε πως δεν είναι έτσι όπως νόμιζε .Έτσι η Ελένη,η Κατερίνα και η Μαρκέλλα έγιναν κολλητές φίλες Τρελές, δεν τους ένοιαζε τίποτα.Είχαν ταιριάξει μεταξύ τους και ας είχαν πολλές διαφάνειες μεταξύ τους.
Η Μαρία είναι τα ένα χρόνο μικρότερη και έκανε παρέα με την Ελένη που έμεναν στην ίδια γειτονιά. Η Ελένη για να πειράξει την Μαρία που είναι κοντούλα και μικροκαμωμένη της έλεγε να μην ακούει τα τις βρισιές και τις προστυχες που λέγαμε και εκείνες πάντα γελάει. Την Κατερίνα την ήξερα από το δημοτικό αλλά δεν κάναμε ποτέ παρέα απλα η μια ήξερε την ύπαρξη της άλλης. Όταν η Κατερίνα άρχισε να κάνει παρέα με την Μαρκέλλα και την Ελένη άρχισα να την γνωρίζω ελάχιστα αφού όταν συναντιόμασταν τυχαία στον δρόμο λέγαμε τα νέα μας. Και κάπου εκεί κατάλαβα ότι και αυτή είχε το μυαλό πάνω από το κεφάλι σαν τις άλλες τρελές.
Από την άλλη εγώ μέχρι την 6η δημοτικού έκανα παρέα με την Ελένη και την Μαρκέλλα.Σιγά σιγά αρχίσαμε να κόβουμε την παρέα μας μέχρι που σταματήσαμε.Βρήκα άλλη παρέα με κάποια κορίτσια από την τάξη μας και με εκείνες δέθηκα παρά πολύ μέχρι τέλος γυμνασίου είμασταν αχώριστες όταν άρχισαν να φαιρονται περίεργα ξεκίνησαν οι τσακωμοί.Τέλος σχολικής χρονιάς σταμάτησα να κάνω παρέα με εκείνες και οι πραγματικές μου φίλες ήταν εκεί για να μαζέψουν.Πάντα κρατούσαμε επαφες και ας είμασταν σε διαφορετικές παρέες.Είμαστε πάντα και παντού μαζί.Να γελάμε η μια με την άλλη,να κλαίμε με της ηλίθιες ρομαντικές ταινίες που βλέπαμε όταν μαζευόμασταν τα βραδιά σε κάποιο σπίτι τρώγοντας πίτσα από μια συγκεκριμένη πιτσαρία γιατί ο ντιλεβερας ήταν κούκλος και να μαλώνουμε γιατί είμαστε διαφορετικές προσωπικότητες.Όμως πάντα καταλήγαμε να γελάμε.