The sixth year of Ginny Weasley

/8/

Met Marcel op mijn hielen rennen we naar de leerlingen kamer. Vilder rent achter ons aan en schreeuwt heel hard: "Leerlingen uit bed!" Zo hard we kunnen rennen we van hem weg, maar Vilder blijft maar achter ons aan zitten. Hopelijk weet hij niet wie we zijn anders zijn we... Nee, niet aan denken, gewoon blijven rennen! "Kom!" Zeg ik tegen Marcel en sla extra een verkeerde gang in. Ik weet dat hij nu vragend naar mij kijkt maar dit doen we voor de zekerheid. Ik ga tegen de muur staan en druk Marcel naast mij ook tegen de deur. Ik houd mijn vinger voor mijn mond om te zeggen dat we stil moeten zijn en kijken we hoe Vilder voorbij rent. Er verschijnt nu een glimlach op mijn gezicht en haal opgelucht adem. "Dat was bijna..." Fluistert Marcel zacht en ik knik. Hij glimlacht nu ook en we kijken elkaar aan. "We nemen een omweg naar de leerlingenkamer." Zeg ik daarna kort en hij knikt. Zo gezegd, zo gedaan, want we nemen een extra grote omweg om er zeker te van zijn dat ze ons niet vinden. Hopelijk hebben ze ons niet herkent.

De volgende ochtend zitten Marcel en ik moe maar zelfvoldaan aan de ontbijttafel. Ik ben werkelijk echt moe maar dat is het waar zodra ik Sneep weer nijdig de Grote Zaal binnen zie lopen. Deze keer zegt hij niks maar iedereen weet dat er weer wat is. Ze staan allen op en verlaten de ruimte zodat Marcel en ik als laatste achter de groep aanlopen. De Grote Zaal is bijna helemaal leeg nu en iedereen gaat opzoek naar het bericht. Als ze die vinden gaan ze weer in een halve cirkel er rond heen staan en fluisteren theorieën over hoe het weer verschenen is. Marcel en ik gaan bij Loena staan en proberen elk onze glimlach te verbergen. Het duurt even voordat de leerkrachten er zijn en als ze er zijn, jagen ze iedereen terug weg. Ook wij doen terug mee met de rest en als mijn ogen even die van professor Anderling kruisen, zie ik een glimlach op haar gezicht verschijnen. Ze is blij dat we iets willen doen, tenminste één leerkracht. "Welke les hebben jullie nu?" Vraagt Loena vrolijk en zie dat ze ook heel blij is. "Kruidekunde met de Huffelpuffers, maar we kunnen beter gaan." Antwoord Marcel en ik knik. We lopen nog even samen verder maar als onze wegen splitsen, lopen Marcel en ik samen weg. Op naar kruidekunde.