Verhalen van een gewoon tiener meisje

Hoofdstuk 1

'Julliëte, wakker worden. Het is al kwart voor 7.' Hoor ik mijn moeder zeggen.' hmmmm, ik wil niet. Kan je me niet gewoon ziek melden?' Zeg ik slaperig. ' ha, leuk geprobeerd. Kom nou maar gewoon je nest uit.' Ze loopt weg en doet het licht aan. Aaahh. Dat is veel te fel. Ik wil het weer uit hebben. Maar daarvoor moet ik opstaan....

Zuchtend sla ik de deken open en loop ik naar de lichtknop. Eigenlijk vrij zinloos want nu ben ik toch al uit mijn bed. Ik loop met tegenzin naar de badkamer en probeer niet te struikelen. Mijn evenwicht is erg slecht in de ochtend.

Het is maandag. Dat is al één rede voor mijn ochtend humeur, maar het is ook nog eens de eerste maandag na de zomervakantie. En na die zes weken niks doen is het idee van naar school gaan echt weerzinwekkend. Ik kijk in de naar mijn spiegelbeeld terwijl ik tanden poets. Deze zomer is mijn beugel eruit gehaald en ik zie er een stuk beter uit, al zeg ik het zelf. En met mijn nieuwe kapsel voelt het bijna een metamorfose. Helaas is mijn gezicht nog steeds hetzelfde. Ik spoel mijn mond en loop terug naar mijn kamer. Nu komt het moeilijkste deel van mijn ochtendroutine, een outfit uitzoeken. Je wilt er uitzien alsof je deze vakantie alleen maar geweldig coole dingen hebt gedaan, in plaats van al die uren netflix, maar je wilt niet te geforceerd overkomen. Na een kwartier twijfelen kies ik toch voor mijn high-waist spijkerbroek met een lange mouwen shirt van de hollister. Ik ben net klaar als ik mijn moeder hoor roepen.' Julliëte, waar blijf je nou! Het is al bijna half acht!' . Shit, ik ga te laat komen.

Uiteindelijk ben ik alsnog vijf minuten voor tijd op school. De metro is altijd sneller dan je denkt. Als ik de gang naar mijn kluisje in loop zie ik Kat al. Ze staat op mij te wachten. Kat is een van mijn beste vriendinnen. Haar echte naam is Kathaleine Anna-Marie Huyssen van Kattendijke. Ja, precies, Kat dus. Ze komt uit een adellijke familie, maar dat probeert ze zo veel mogelijk te verbergen. Ze vind dat adellijke wereldje vreselijk. En behalve haar merkkleding zou je niet zeggen dat ze van adel is. In de 1e en de 2e waren we nieuwsgierig en vroegen we altijd of ze haar zegelring kon meenemen en hoe de feestjes eruit zagen.Nu weten we inmiddels dat ze toch niet antwoord.

Als Kat mij ziet, komt ze glimlachend naar mij toe. ' en hoe voelt het om beugel vrij te zijn?' ' heerlijk glad' zeg ik lachend. ' laat eens zien, meid.' Zegt kat. Ik glimlach breed naar kat en doe er een pose bij. 'Kan ik nu niet gelijk in een tandpasta reclame? ' kat lacht en roept dan uit: ' weet je wie mooie tanden heeft? Leon. Hij liep door de gang en toen lacht hij naar mij .... Of iemand achter mij.... In ieder geval in mijn richting en dat is al heel wat , want.... ' Op een gegeven moment haak ik af. Dat heb ik altijd als ze door blijft brabbelen over jongens. 'Hmm, ja ,inderdaad.' Zeg ik als ze klaar is.

We zijn ondertussen bij het lokaal aangekomen en lopen de klas in. Ik scan gelijk wat er allemaal veranderd is. Mijn conclusie is al snel: niet zo veel. Alleen de wenkbrauwen van Olga zijn nog een beetje groter geworden, terwijl dat haast onmogelijk is. Ik zet snel mijn spullen neer en loop weer naar Kat die naast Tessa is gaan staan. Tessa, Kat en ik zijn al vanaf de 1e een drie eenheid. We kwamen erachter dat we alle drie van Harry Potter en Taylor Swift hielden en werden gelijk vriendinnen. Onze fangirl periode is nu wel over maar we zijn nog steeds onafscheidelijk.

Tessa begint gelijk te vertellen over haar vakantie. Ze is naar Australië geweest. Haar ouders verwennen haar omdat ze een vreselijke  vechtscheiding hadden vorig jaar. Ze krijgt allemaal jaloers makende sieraden en ze gaan naar de hipste vakantie bestemmingen. Dubai, Ibiza, Venetië en nu dus Australië. Ik bedoel ik heb niks te klagen. Ik ben ook in Italië en Dubai geweest. Alleen niet in één jaar. Maar Kat en ik merken dat Tessa vaak nog verdrietig is om de scheiding. Daar helpen chanel tasjes helaas niet bij.

'En Julli, heb je nog een knappe Italiaan versierd' ik schik op uit mijn gedachten. 'Wat?' ' dat is dus een nee' zegt Tessa lachend. 'Nou , er was wel een knappe jongen... ' zeg ik. ' laat me raden, je hebt de hele vakantie naar hem gekeken en niet gepraat. Dat doe je namelijk altijd.' Tessa gaat glimlachend zitten. Ik haat het als ze me te slim af is en al helemaal als ze me erbij vernederd. Ik ben hard aan het denken over iets om terug te zeggen, maar dan gaat de bel al.

Het probleem met de drie eenheid is dat er altijd iemand alleen zit. We doen steen, papier, schaar en ik verlies. Zucht. Gelukkig zit ik nog wel achter Kat en Tessa. Net als mevrouw Vlieger wil beginnen gaat de deur van het lokaal open.
'Sorry, sorry, ik weet het. Ik ben te laat ' : Zegt een jongen die ik nog nooit heb gezien. Maar damn, hij is knap! Hij heeft zwart krullerig haar en fel groene ogen. En je kan zijn sixpack bijna door zijn t-shirt heen zien! Ik ben niet de enige die hem knap vind. Alle meisjes fluisteren zacht tegen elkaar. ' en dat op je eerste dag, Tristan. Na, als ik de rest van de les niks meer van jou hoor, mag je gaan zitten. Even kijken... Daar is nog een plaats' Ik besef plotseling dat ze naar mij wijst. Naast mij is namelijk de laatste lege plek. Terwijl Tristan naar mijn tafel loopt zegt mevrouw Vlieger : ' en dit zijn gelijk de vaste plekken voor het hele jaar.' Nee, nee, nee , oh, nee. 'Hé, ik ben Tristan. Je zit het komende jaar dus kennelijk aan mij vast.' O, god, die ogen. Dit gaat gaat mis, dit gaat heel erg mis.