ARDİL

1.BÖLÜM

İdil: Seviyorum onu. Nasıl unutacağımı bilmiyorum ama, unutmak istiyorum.
Seda:Görmek istiyorum seni mutlu, kahkahalar atarken, yüzünde güller açarken.
İdil:Bende kalbimdeki acının son bulmasını istiyorum.
Seda:Sımsıkı sarılmanı istiyorum hayata, bir daha hiç ağlama istiyorum.
İdil: Bende Seda ama olmuyor işte... Ya nasıl bu kadar acımasız olabilir anlayamıyorum... Bıktım artık ya Arselden,onu sevmekten... Çok acı çekiyorum.
...
Seda:Arsel artık yeter.
Arsel:ne yeter?
Seda:Ya sen ne kadar duygusuz bir insansın İdil'in seni ne kadar sevdiğini görmüyor musun? Ya o kız seni çok seviyor ama senin yaptıklarına bak senin İdil'e bunları yaşatmaya ne hakkın var?
Arsel:banane ya. Ne kadar seviyorsa, seviyor. Beni ilgilendirmez.
...
İdil:Arsel... Ben SENİ SEVİYORUM.
Arsel:Ama ben seni sevmiyorum. Sende beni unutsan iyi edersin. Çünkü ben asla seni sevmeyeceğim. Ben senin gibi birine asla aşık olmam.
İdil :Biliyorum zaten aşık olmadığını ama bari bunu gözlerimin içine bakarak söylemeseydin. Ne kadar acı çektiğimi görmüyor musun ya? Yeter artık yapma.
Arsel : Sıkıldım artık tamam yeter daha fazla konuşma git.
...
Arsel elinde mikrofonla okulun bahçesinde herkesi toplar ve:
Seni incitmekten korkuyorum, kırılmandan korkuyorum,seni kaybetmekten korkuyorum, birdaha hayata bağlanamamaktan korkuyorum, ama seni görünce, onun için herşeyi yapmaya değer diyorum, İdil ben SENİ SEVİYORUM.
...
İdil:Arsel sen ciddi misin?
Arsel :Sen ciddi olduğumu mu sandın? O beynini biraz kullan ya. Süs değil o kafanın içinde. Salak ya. Sende valla beyin yok. Gerizekalı. Benim sana aşık olabileceğimi düşünme bile asla öyle birşey olmayacak.