Death Trap(On Going)

Chapter 1: 1st and 2nd Goodbye

Author's POV

"Hoy, Ara! Selfie tayo lahat oyy! Wag tamaers, okay? ",sigaw sa akin ni Joannah.

"Hala, sige! Sumigaw ka pa! ",ganti ko.

Tumawa lang siya.

Posisyon na kami sa phone na nilagay sa monopad pero.......

"AAAAAAHH!! SINONG PUMATAY NG LIGHTS?! ",dumilim ang paligid. Sigaw pala yan ni REYSTRELL.

Yung dilim na wala kanang makita. Unusual. This is creeping me out!!

"Guys! Kalma lang. Baka pinaprank lang tayo ni Gibson. ",sumbat ni Cymon.

"Hoy, Cymon! Makapambintang ka, wagas! ",sigaw naman ni Gibson.

"And besides, kung in-off yung lights, may mga rays pa sana galing sa labas. This is not normal anymore, Guys! And listen to your surroundings, no more car engines and jeepney horns.",paliwanag ko.

"What the? Parang may hinahawakan ako?", biglang salita ni Franz. "I'm holding a flashlight? This is weird! "

Namalayan din ng lahat na may flashlight din sila. Pati nga ako, meron. In-on namin ang flashlights.

"Anong lugar 'to? It's like a house which is maze-like tapos mukhang abandoned pa. Nakakatakot! ",sabi ni Angel.

"Stay in one place, walang magpapahuli. Lumakad lang kayo.",utos ni Larkhiya.

"This place sure is creepy. It gives me goosebumps. ",pag-inglish ni Tirzah. Nosebleed tuloy. T^T

"English pa more, Tirzah! Magtagalog ka naman! ",biro ni Mateo kay Tirzah.

"Shut up, Mateo. I don't need your opinion. ", sumbat ni Tirzah.

"Galing niyo rin, noh? Nasa nakakatakot na lugar na nga tayo, nagawa niyo pang mag-sweet-sweet!",panunukso ni Aeron.

"Haha. 'Wag muna kayo masyadong mag-ingay. Baka may something dito.",pananakot ni Jeliane.

"Sana naman walang 'something' dito, gusto ko pang makita si Jaica!",I cried. Lol.

"'Wag kang matakot, okay? Nandito lang naman kami. Makakalabas tayo dito lahat ng buhay.",ngiting sabi ni Rouzel.

"Kumalma lang tayong lahat at magdasal nalang tayo habang naglalakad. Baka makahanap pa tayo ng daan palabas.",sabi ni Rosel.

"Tama si Rosel. Mag-pray nalang tayo, tutulungan tayo ng Diyos para makalabas dito.",sabi ni Analyn.

"Guys, sana 'di totoo lahat nang ito. T-this is o-only a d-dream, right?", takot na takot kong sabi habang nakaturo sa dingding na may mga nakasulat gamit ang dugo.

"S-say g-goodbye to y-your h-happy virus.",binasa ni Mary ang nakasulat.

"AAAAAAAHHHHHHHH!!",isang sigaw ang gumising sa pagkagulat namin.

"ROUZEL!!",sabay naming sigaw. May naiwang papel sa sahig.

"Nagsisimula palang a-ako.",binasa naman ni Blunch ang nakasulat sa papel.

Napaiyak ang mga babae sa takot, kasali na ako doon. Pero, ang pag-iyak ko is yung kalmado lang. I don't wanna panic.

"O-okay, g-guys! K-k-kalma lang m-muna. We just need to be together. Rising 44 tayo, diba? Hindi tayo magkakahiwalay! Kahit na nawawala o nawala na ang isa, in our hearts, 44 pa rin tayo! We won't die, guys!! Let's trust our, Lord!! Rising 44, HANDS IN!!",pinapalakas ko ang loob nila para sa ganun ay kumalma sila. We put our hands together and shouted...

"RISING 44!!", humagulgol ng iyak ang iba pero pinatuloy namin ang paghanap ng daan palabas. After some while, kumalma na sila. Pero masakit parin ang pagkawala ni Rouzel.

"Pahinga muna tayo, may kwarto doon.", tinuro ni Aram ang isang pintuan. For our whole life, we've never been this quiet.

"'Wag ka ngang dumuro-duro diyan! Baka mabali pa yang daliri mo!",pananakot ni Cavan.

"Uyyy... Caring si Cavan.",nagawa pang manukso ni Maria. Of course, kasali na rin yun sa pampagaan ng loob.

"Tumahimik ka nga, Maria.",inisnoban ni Cavan si Maria.

"Wow! Taray nun ah.", sabi ni Ricka.

"Sige na, umupo na kayo. Magro-rosary tayo. Palalayasin natin ang masamang espiritong naghahari o nagrereyna sa lugar na ito.", sabi ni Rexelle.

Sinarhan na ni Nodin ang pinto at nag-rosary na kami. Sumali talaga ang lahat, pati yung mga boys na talkative. Natakot na siguro.

Humangin ng onti ang kwarto. Natakot kami lahat. While nagro-rosary kami, kapit-bisig kaming lahat. Humangin ba naman kahit walang bintana!

Natapos na ang rosary namin at nagchika-chika muna kami.

"Guys, may na-notice ako. Asan si Alex?", tanong ni Eduardo.

"Oo nga, noh? Bakit kaya wala siya, daya naman!", sabi ni Dave. Binatukan ko.

"Magpasalamat ka nga at nakaligtas pa siya sa lugar na ito! If mawala man tayong lahat, may isa pang matira, diba?",sabi ko.

"May point ka rin diyan.", pagsang-ayon ni Sean.

*BOOGSH*

The door slammed open. Fvck! This is insane! Parang may kumaladkad kay Eduardo palabasng kwarto. Hindi nakapagsalita si Eduardo dahil sa parang may tumatakip sa bibig niya. Sumara ulit yung pinto.

"AAAAAAHHHHHHHHKK!",ang huling boses na aming narinig na galing sa kanya.

"EDUARDO!!",sigaw namin. Akmang lalabas sina Gibson pero pinigilan sila ni KathReen.

"'Wag kayong lalabas!! Baka masunod kayo! 'Wag muna ngayon!", mangiyak-ngiyak na sabi ni KathReen dahil sa takot.

Napaupo nalang sina Gibson dahil sa takot at kalungkutan.

Humagulgol ng iyak ang lahat dahil sa nangyari. Hindi pa namin na-experience 'to sa buong buhay namin!

"Pano ba tayo nakarating dito?! Bakit ba tayo nandito in the first place?! Why are we punished?!",sigaw ni Chelsea na halos paos na ang boses. Mamatay na kaming lahat, isa-isa na kaming mamatay sa lugar na ito.

"We're here to test our own strength, will, and bond. We'll fight this terror no matter what!",biglang sabi ni Lloyd.

~~~~~~~~~~~~~~~

A/N:
Pati ako kinilabutan sa sinsulat ko. Haha! Vote and comment po!

Xoxo <3