บทที่7

3K 63 9
                                    

ปิ๊ปๆ

เสียงคุณโดมินิคล๊อครถ ก่อนเขาจะเดินมาหาผมกับเด็กๆที่รออยู่ใกล้ๆ

"มาครับ" ร่างสูงจับมือแฝดน้อง แล้วให้แฝดน้องจับมือแฝดพี่ไว้ ส่วนมืออีกข้างยื่นมาตรงหน้าผม

-////-

คนบ้าาา ทำงี้เค้าเขินนะ วันนี้หน้าคงดำมากแน่ ร้อนจนไหม้ขนาดนี้

หมับ

มัวแต่ยืนมองมือใหญ่แล้วเพ้อเจ้ออยู่คนเดียว จนคนตัวใหญ่ต้องคว้ามือผมไปจับเอง แล้วจูงให้เดินตามเข้าไปในตัวร้าน

"มัวแต่มอง จับบ้างสิครับ นี่อ่อยแล้วนะ" หยุด!!!!! พอแล้ว พูดจาอะไรเนี่ย แล้วยังขยิบตาใส่อีก หัวใจสิวาย อีแม่ ข้อยสิบ่ไหวแล้ว ข่อยว้อนผู้นี้ อร้ากกกกกก

"คิกๆๆๆๆๆ" เด็กสองคนนี้ก็เห็นดีเห็นงามกับพ่อไปครับ เดี๋ยวแม่จับฟัดแก้มเรียงตัวเลย --+++ (น่ากลัวจริงๆ 555)

เราเดินมานั่งโต๊ะสำหรับครอบครัวครับ กว้างพอสมควร เป็นเก้าอี้แบบโซฟานุ่มๆ ดูจากความยาวคงนั่งได้ฝั่งละสามคน

ผมเข้าไปนั่งด้านใน ข้างๆผมเป็นริก้า ส่วนอีกด้านเป็นคุณโดมินิคนั่งด้านใน ตามด้วยริค

"ยินดีต้อนรับครับคุณโดมินิค วันนี้รับอะไรดีครับ" ผู้ชายตัวสูงใหญ่ท่าทางภูมิฐานคนหนึ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะ พร้อมกับยื่นเมนูให้

"อ้าว! เรย์ นั่งก่อนๆ เจ้าของร้านมาเองแบบนี้ ขอกินฟรีได้ไหมครับ ฮ่าๆๆๆ" คุณโดมินิคยืนขึ้นแล้วยื่นมือไปเช็คแฮนด์ ก่อนที่เขาจะนั่งลงข้างๆริค

"แค่เพื่อนกับหลาน ผมเลี้ยงได้น่า พี่ดาครับ เดี๋ยวอีกพักนึงเดินมารับออเดอร์โต๊ะนี้ด้วยนะ" เขาหันไปพูดกับพนักงาน แล้วหันมาจ้องหน้าผม

( ' ' )...

(- -;;)...

"เอ่อ..." ผมรีบก้มหน้างุดมองเมนู ส่วนคุณโดมินิคก็กระแอมเบาๆ

"แฮ่มๆ จ้องนานไปนะเพื่อน" มองเพื่อนตัวเองตาขวางเลยแฮะ

[Yaoi]Octodad คุณพ่อ(มือ)หมึก [MPreg]Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ