Everything Happens For A Reason

7ο κεφάλαιο

Η ώρα ήταν οχτώ μισή και ακόμα δεν είχα καταλήξει τι θα βάλω.

Με τα πολλά κατέληξα (φώτο ) ντυθηκα και καθώς κατέβαινα αντίκρισα το πιο απαίσιο πράγμα που θα μπορούσα πότε να αντικρισω.

Τον Φοίβο να φιλάει την Σισι το μεγαλύτερο τούλι που υπάρχει.

Γύρισε και με κοίταξε.

"Αλήθεια σου λέω δεν το ήθελα αυτή ορμηξε πάνω μου σε παρακαλώ πίστεψε με"

Τα μάτια μου είχαν βουρκωσει και σιγά σιγά έκαναν την εμφάνισή τους δάκρυα στα μάγουλα μου άρχισα να τρέχω τα σκαλιά μέχρι που έφτασα στην πόρτα του σπιτιού. Αυτός με ακολούθησε αλλά δεν με πρόλαβε.

Όλη νύχτα έκλαιγα αλλά αυτός στεκόταν στην πόρτα μου δεν έφυγε και σιγά σιγά με πήρε ο ύπνος.

Όταν ξύπνησα ήταν πρωί και κατευθείαν μου ήρθε στο μυαλό ο Φοίβος έτρεξα στην πόρτα με τα χθεσινά ακόμα ρούχα που από την στεναχώρια μου ούτε να αλλάξω δεν μπόρεσα.

Όταν άνοιξα την πορτα ήταν εκεί και κοιμόταν κουλουριασμενο στο πατακι.

"Φοίβο ξυπνα"

"Χμμ τώρα"

Μόλις συνειδητοπηεισε που ήταν πετάχτηκε πάνω σαν τρελός

"Πρέπει να σου εξηγήσω δεν κατάλαβες τι έγινε αυτή έπεσε πάνω μου επίτηδες γιατί έμαθε για το ραντεβού μας σε παρακαλώ πίστεψε με"

"Καλά σε πιστεύω αλλά σε παρακαλώ να της ξεκαθαρησεις ότι δεν έχετε κάτι"

"Θα το κάνω"

Μου είπε και με φίλησε στο μάγουλο. Τότε ένιωσα πυροτεχνηματα στο στομάχι μου ήταν τόσο ωραία.

"Τα λέμε αργότερα"

Μου είπε και έφυγε.