vampire slave

\/ 15 \/

p.o.v Kayla

De volgende ochtend wordt ik wakker en de prins is weg. Mijn handen en benen zijn losgemaakt. Waar is hij in hemelsnaam heen?! Ik sta op en loop naar de deur. Ik kijk of die open is. En natuurlijk zit die op slot. Ik zucht en loop naar het raam. Mijn maag knort. Ik heb ook al een dag niks gegeten bijna. Maar in het tehuis kregen we vaker geen eten. Ik vind het nog steeds geniaal dat Nicole haar heeft gedood. Ik hoor de deur achter me opengaan. Ik verwacht uwe hoogheid kroonprinsje Jerret maar zie de koning. 'Wat wil je' vraag ik nors.

'Praten' zegt hij 'dus ga je mee of blijven we hier.'

Ik haal mijn schouders op, 'maakt het heel veel uit.'

'Nee' zegt hij 'dus dan blijven we maar hier.'

Ik draai me om naar hem. 'Waar zijn mijn familie en vriendin?'

'In de cel' zegt hij terwijl hij de deur sluit, 'ik heb gisteren even met ze staan praten. Ze heeft net zo'n grote mond als jij.'

'Neeh' zeg ik 'mevrouw Johnson werd vaker boos op mij omdat ik een grote mond had dan dat ze boos werd op Nicole. Gelukkig. En toch kregen we altijd samen straf. Gelukkig is die lelijke heks dood.'

'Die lelijke heks heeft je wel onderdak gegeven' zegt de koning.

'Nou wat een onderdak' zeg ik 'ze gaf me niet eens te eten! Ze moest ons altijd hebben! Altijd! Terwijl wij het grootste gedeelte van de streken niet hebben gedaan. Dat deden de iets jongere meisjes.'

'Wat probeer je nu te zeggen? Dat de kinderen niet goed worden verzorgd.'

'Klopt helemaal. Maar u boeit dit toch niet.'

'Waarom zou het me niet boeien' vraagt hij boos.

Hij begint duidelijk boos te worden. Maar ja... mijn grote mond werkt niet altijd mee met mijn hersenen. Dan begin ik gewoon te praten en kan ik niet meer stoppen. Nog een reden waarom die heks een hekel aan me had. Ik dacht niet na voordat ik iets deed. En daar werd zij ook schuldig voor bevonden. Ook al probeerde ze me de mond te snoeren. Ze begon met schreeuwen en begon dan meer en meer stomme dingen te zeggen. 'Nou' vraagt de koning boos 'waarom zou het me niet boeien?!'

'Omdat vampiers niet geven om mensen en vooral de koninklijke familie niet. Uw familie!'

Hij rent naar me toe en duwt me tegen de muur. 'Zoals ik al eerder zei moet je weten wanneer die grote mond niet goed is.'

'Dat weet ik niet en niemand kan me dat nog aanleren' zeg ik moeilijk, 'zelfs die egoïstische zoon niet van u!'

'Mijn zoon is niet egoïstisch.'

'O echt wel. Hij brengt me niet eens te eten.'

'Misschien is dat ook maar goed. Met die grote mond van je. Ik vind het wel een goede straf.'

'Ziet u u geeft niet om het volk! U zult nooit een goede koning kunnen worden net als die zoon van u!'

Hij bijt me opeens in mijn nek. Mijn ademhaling verzwaart en ik begin dubbel te zien. Ik probeer los te komen maar ik val steeds verder weg. Dan hoor ik Odette roepen: 'vader!'

De tanden van de koning verdwijnen en ik val op de grond. Ik voel een paar handen die het bloedden proberen te stelpen. Maar alles wordt zwart.