Okuyorum anne, okuyorum
Dolu dolu bakan gözlerini okuyorum
Ömrünün kahırlarını anlatıyor bana
Çalınan umutlarını, kalbindeki kırbaçları anlatıyor okuduklarım
Suriyeden Filistinden esen rüzgarı okuyorum hemen ardından
Babasız büyüyen çocukların kimsesizliğini ve hasretini okuyorum onun satırlarından
Kaçamadığım gerçeği hatırlatıyor bana bu kasvetli rüzgarlar
Her yöneldiğim dünya karanlık mektuplar okutuyor bana
Okuldan koparılan çiçekleri okuyorum
Hayallerinin ulaşılmazlığını anlatıyor yapraklarının dolgunluğu
Sesinin boğukluğundan anlıyorum,boğazında hıçkırıkların olduğunu
Ve geleceğin onlar için sadece bir umut olduğunu görüyorum
Yetmiyor,sayfalarını çevirip okuyordu hayat denen kitabın başka satırlarını
Bu defa zoraki okula gelenlere ilişiyor gözlerim
Nice hülyalarda bocalamakta gırgır şamatayla zamanı kandırmakta
Lakn sonrası yok...Elde kalan bir oömrün kırıntıları ve bir avuç nedamet
Gökyüzünü okuyorum bu defa da, gözlerim bir noktada kilitli
Kimi zaman bulutlarda buğulu gözlerini görüyorum Dokunsan ağlayacak
O kadar kızmış olacak ki şimşekler oluyor kendini ifadesi
Unutamam masmavi sayfasına aksettirdiği ışıltıyla gözümün kamaştığı cemleri
Yine okuyorum anne !Ama bu defaki bambaşka bir okuyuş
Bu defa aynanın karşısındayım kendime bakıyor, kendimi okuyrum
Beni yazan her kalemde Allah ı görüyorum anne
O ki kendini bana benimle anlatıyor,beni çok seviyor anne!
