PLUVIOPHILE

31 0 0
                                    



มือบางยื่นออกไปสัมผัสกับหยดน้ำใสที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าสีเข้ม

ราวกับรู้เวลา

วันนี้ก็เหมือนเดิม คิมฮันบินหลับตาลงเพียงชั่วครู่ ก่อนจะชักมือกลับมากระชับร่มใสในมือแล้วกางออก พร้อมกับขาที่ก้าวออกจากตัวอาคาร

แล้วฝนก็เทกระหน่ำลงมา

สองขายาวก้าวเดินต่อไปท่ามกลางเม็ดฝนที่โปรยปราย มุ่งหน้าสู่หอพักที่อยู่ห่างออกไปอีกหลายช่วงตึก ตอนนี้ไม่มีใครอยู่นอกอาคารเรียนหรือหอพักอีกแล้ว คิมฮันบินรู้ดี เพราะเขาเลือกที่จะเดินกลับหอในช่วงเวลานี้ของทุกวัน เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครเดือดร้อนเพราะฝนที่มาพร้อมกับตัวเขา

เหมือนถูกสาป

ทุกครั้งที่เขาอยู่ใต้ผืนฟ้าโดยปราศจากสิ่งก่อสร้างใดคุ้มกัน ไม่ว่าสภาพอากาศบริเวณนั้นจะสดใสหรือแดดจ้าเพียงไร เมฆฝนสีเทาเข้มก็จะก่อตัวขึ้นภายในเวลาไม่กี่นาที

แล้วฝนก็ตก

ตกอยู่อย่างนั้น

นานนับชั่วโมง


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


"ว้า ฝนตกอะไรเวลานี้เนี่ย กำลังจะกลับหออยู่แล้วเชียว"

"เพิ่งซื้อรองเท้าใหม่มาด้วยอ่ะ เละแน่เลย"

"นั่นสิ เฉอะแฉะไปหมดแบบนี้ น่าหงุดหงิดชะมัด"

คิมฮันบินละความสนใจจากที่มาของเสียงเหล่านั้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าสีเข้มที่ส่งเสียงคำรามเป็นสัญญาณว่าฝนกำลังจะตกในอีกไม่ช้า

วันนี้ต่างจากทุกวัน วงออเคสตร้าของวิทยาลัยดนตรีเปิดรับสมาชิกใหม่แทนคนเก่าที่เรียนจบออกไปเมื่อเทอมที่แล้ว และเพราะปีนี้มีคนเข้ามาออดิชั่นมากพอสมควร ทำให้กว่าการคัดเลือกจะจบลงก็ล่วงเลยเวลาไปมาก วันนี้ฮันบินจึงไม่ได้เดินกลับหอพักคนเดียวอย่างที่เคยเป็น

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Feb 25, 2016 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

YOUNIVERSE°Where stories live. Discover now