มือบางยื่นออกไปสัมผัสกับหยดน้ำใสที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าสีเข้ม
ราวกับรู้เวลา
วันนี้ก็เหมือนเดิม คิมฮันบินหลับตาลงเพียงชั่วครู่ ก่อนจะชักมือกลับมากระชับร่มใสในมือแล้วกางออก พร้อมกับขาที่ก้าวออกจากตัวอาคาร
แล้วฝนก็เทกระหน่ำลงมา
สองขายาวก้าวเดินต่อไปท่ามกลางเม็ดฝนที่โปรยปราย มุ่งหน้าสู่หอพักที่อยู่ห่างออกไปอีกหลายช่วงตึก ตอนนี้ไม่มีใครอยู่นอกอาคารเรียนหรือหอพักอีกแล้ว คิมฮันบินรู้ดี เพราะเขาเลือกที่จะเดินกลับหอในช่วงเวลานี้ของทุกวัน เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครเดือดร้อนเพราะฝนที่มาพร้อมกับตัวเขา
เหมือนถูกสาป
ทุกครั้งที่เขาอยู่ใต้ผืนฟ้าโดยปราศจากสิ่งก่อสร้างใดคุ้มกัน ไม่ว่าสภาพอากาศบริเวณนั้นจะสดใสหรือแดดจ้าเพียงไร เมฆฝนสีเทาเข้มก็จะก่อตัวขึ้นภายในเวลาไม่กี่นาที
แล้วฝนก็ตก
ตกอยู่อย่างนั้น
นานนับชั่วโมง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"ว้า ฝนตกอะไรเวลานี้เนี่ย กำลังจะกลับหออยู่แล้วเชียว"
"เพิ่งซื้อรองเท้าใหม่มาด้วยอ่ะ เละแน่เลย"
"นั่นสิ เฉอะแฉะไปหมดแบบนี้ น่าหงุดหงิดชะมัด"
คิมฮันบินละความสนใจจากที่มาของเสียงเหล่านั้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าสีเข้มที่ส่งเสียงคำรามเป็นสัญญาณว่าฝนกำลังจะตกในอีกไม่ช้า
วันนี้ต่างจากทุกวัน วงออเคสตร้าของวิทยาลัยดนตรีเปิดรับสมาชิกใหม่แทนคนเก่าที่เรียนจบออกไปเมื่อเทอมที่แล้ว และเพราะปีนี้มีคนเข้ามาออดิชั่นมากพอสมควร ทำให้กว่าการคัดเลือกจะจบลงก็ล่วงเลยเวลาไปมาก วันนี้ฮันบินจึงไม่ได้เดินกลับหอพักคนเดียวอย่างที่เคยเป็น