" ฮยอง..ฮยอง.. "ชายร่างเล็กใช้ปลายนิ้วเรียวเเตะไหล่ของหนุ่มร่างใหญ่อีกคนให้ตื่น ปลุกเบาเเบบนี้ ฮยองจะตื่นมั้ยล่ะเนี่ย
" ฮยองฮะ..ถ้ายังไม่ตื่นผมจับปล้ำจริงๆนะ.. "
พูดเล่นไปงั้นเเหละใครจะไปปล้ำจริงกันล่ะ
-///-" ถ้ากล้าก็ทำสิ ทำเลย "
คนพี่พลิกตัวมาคลอเคลียบนตักคนตัวเล็กอย่างออดอ้อน เเละยิ้มอ่อนอย่างมีเลศนัย
เเละเเน่นอนว่า คำพูดของคนพี่มีผลต่อเจ้าของใบหน้าที่เขินจนเเดงระเรื่อๆน่ารักนั้น ทำให้คนน้องยกกำปั้นเล็กๆทุบอกเเกร่งของคนพี่อย่างเต็มเเรง เเต่เเรงนั้นไม่ได้เป็นผลต่ออกเเกร่งนั่นเลยสักนิด.." ผมไปอาบน้ำล่ะ.. "
" อยู่กับพี่ก่อนเเป๊ปนึงสิ..จินยอง "
คนบนเตียงกอดเอวเล็กๆของคนน้องเเน่นระดับนึง ยื้อให้คนน้องอยู่ด้วยกันก่อน
" นายก็จบมหาลัยเเล้ว ทำตัวให้ว่างๆหน่อยไม่ได้รึไง ห้ะ? "
" ไม่ได้หรอก ผมต้องช่วยเเม่ขายขนมนะ "
" จินยองอ่า..ก็พี่คิดถึงนายนิ "
" อ่าา..เลิกอ้อนผมสักทีเถอะน่าเเล้วก็ลุกจากเตียงได้เเล้วด้วย! "
เห้ออ ตั้งเเต่ผมจบมหาลัย เเจบอมฮยองก็ทำตัวเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย ในขณะที่ผมต้องช่วยเเม่ขายขนม นั่นสินะ ฮยองเขารวย รวยมากด้วย นอนเฉยๆก็มีเงินใช้ไม่ขาดมือเลยเเหละ เเต่ถึงอย่างงั้นก็เหอะ เงินนั่นผมก็ได้ใช้ด้วยอยู่ดี~
- ร้านขนมปังพัค -
" ฮื้มมม~ เเค่อยู่หน้าร้านก็ได้กลิ่นขนมปังลอยมาเเล้วอ่าา "
" รีบลงไปสิ เเม่นายคงถามหาเเล้ว "
ใบหน้ากลมพยักหน้ารับเเล้วลงจากรถสปอร์ตหรู กระจกรถถูกลดลง เหมือนเจ้าของรถจะพูดอะไร
YOU ARE READING
B,My Man
Fanfictionมยบนจ๋าา เราจะไม่พูดอะไรมาก เราเขียนเน้นเนื้อหาเนาะ ขอบอกก่อนว่า ใครไม่ถนัดอ่านnc มองข้ามฟิคเรื่องนี้ไปซะ เพราะไม่งั้นคุณจะติดใจจจ อย่าได้เสียเวลา เข้าไปอ่านเลยดีกว่านาจาาา เดี๋ยวๆๆ ขอฝากสกรีมก่อนน #ฟิคเนื้อนมไข่ นะะ นี่คิดชื่อเเท็กไม่ออกจริงๆ อ่ะๆ...