{ KAI }
"Yoboseo?"
"Kai-yah!"
"Oh, Hyung? Ba't napatawag ka?"
"Wala namiss lang kita ikaw naman."
"Gagu may iba pang dahilan diyan."
"Pwede ba ako pumunta diyan sa inyo? Hehehehe."
"Hay nako, hyung. Oo na. Ikaw lang ah. Ano ba gagawin mo?"
"Papaturo ng sayaw hehe."
"Alright. See you!"
"Annyeong!"
Hay kaaga aga naman netong si Suho hyung. Papaturo lang ng sayaw sasabihin pa na namimiss ako. Ñeta naman oo. Hahahaha.
*ding dong*
Ang bilis naman, psh.
"Oh hyu--- ay peklat!!! SABI KO HYUNG IKAW LANG EH."
"Nakalimutan ko bang sabihin sayo na nasa dorm ako nung tumawag ako kanina? Hehehe nagpumilit sila eh." Sabay kamot sa batok.
Hay sakit sa ulo netong mga to. Riot nanaman yung bahay panigurado.
"Hay nakooooo!! Wag kayong makalat ha! Ayoko magligpit tinatamad ako."
"Ano ba naman yan Jongin. Ngayon nalang kami pupunta dito ulit, ganyan ka pa." —Yeol hyung
"Eh kasi naman. Akala ko kasi si Suho hyung lang. Wala pang pagkaing nakahanda. Nakakahiya talaga. Sana sa studio nalang tayo nagkita kita."
"Nakakatamad na dun. Ang boring na dun eh. I see clouds, and I see myself all the time." —Sehun
"Hoy maknae ang tamad mo talaga!" —Suho hyung
Binelatan lang siya ni Sehun. Hay sakit sa ulo.
Napasigh nalang ako.
"Sige wait, tawag lang ako kay mama."
~~~
"Hello, ma? Nandito po yung exo. May pera po ba kayong iniwan? Bili nalang po kami ng ingredients. Complete po kami, magluluto si Soo."
"Sige po. Salamat! Ingat po kayo diyan!"
"Bye ma!"
~~~
"Kai-yah! Ano na?" —Xiumin hyung
"Bili nalang tayo ingredients sa grocery. Luto nalang. Andiyan naman si Soo."
"Ayoko nga, Jongin." —Kyungsoo hyung
"Wala tayong kakainin parepareho."
"Sabi ko nga magluluto nalang ako eh."
At nagtawanan naman ang lahat. Hay nako, Kyungsoo. Napakacute mo. Kaya mas lalo akong naiinlove sa'yo eh.
Oo, sa umpisa palang ng istoryang ito, gusto kong malaman niyo na in love ako sa isang Do Kyungsoo. Magmula pa noong una ko siyang nakita hanggang ngayon na mag aapat na taon na ang grupo. Almost four years ko na din pala siyang mahal no? Kaso ang duwag ko. Ang duwag ko para di aminin sa kanya 'yung nararamdaman ko. Hay.
"Jongin!!!" —Yeol hyung
"A-ay sorry, hyung! Bakit?"
"You're spacing out. Anong problema?"
"W-wala 'to hyung. Teka nga, layo kayo ni Baekhyun hyung sakin. Nakakasuya kayo."
"Bitter mo, gago!" —Baekhyun hyung
"Di ah! Wag mo ko itulad sayo!"
"Kai-yah! Paturo na ng sayaw!!" —Suho hyung
Kumaripas nalang ako ng takbo sa basement namin para dun turuan si hyung ng sayaw. Medyo maliit kasi yung space sa living room, tapos pag sa garden, pagkakaguluhan kami ng mga tao.
Kaumay sina Yeol hyung eh. Ang landi. Pano ba naman, nakayakap siya sa bewang ni Baekhyun hyung. Eh ang weird talaga ng feeling. Nakakaselos, ganern.
"Hoy Kim Jongin hello!!!"
"Ay sorry, hyung."
"Kyungsoo nanaman?"
"A-ah, eh? Hehe." Sabay kamot ko sa ulo. Alam talaga ni Suho hyung pag ganito ako.
"Wag mo nga muna isipin yan."
"Pano ko di iisipin, hyung? Four years na oh. Hanggang ngayon wala pa din akong lakas ng loob aminin sa kanya yung nararamdaman ko."
"Alam mo, ikaw lang naman ang makakapagayos ng sarili mong problema. Hindi ka naman nila kontrolado. Buhay mo 'yan. You choose whatever you want to do. Make a move if you want to but if you don't, okay lang din naman. 'Wag ka lang sana maunahan ng iba diyan." And he smiled at me.
"Tara na, turo mo na sakin yung sayaw!"
Ha? Anong ibig sabihin ni hyung? Hay. Kim Jongin, fix your shit.
