Okulun en iyi öğrencilerinden olan Arda ile Can çok iyi arkadaştı. Okul günleri dışında da görüşmeyi çok seviyorlardı. Arda ve Can'ın bu dostlukları herkesi etkilemişti. Onları farklı yapan en önemli özellikleri yardımsever olmalarıydı. Her konuda birbirlerine yardımcı olmaya çalışıyorlardı. En çok da kitapları olmayan ya da farklı kitaplar alamayan arkadaşlarıyla kitaplarını paylaşmaktan mutluluk duyuyorlardı. Günlerden bir gün Can Arda'nın evine misafir olmuştu. Arda; annesi, babası, babaanesi ve kız kardeşi ile beraber yaşıyordu. Can'ı herkes güler yüzle karşıladı. Babaanne ve dedesini hiç göremeyen Can Arda'nın babaannesi görünce çok heyecanlanmıştı.
Arda da babaannesini çok seviyordu, ona sürekli eski anılarını sorup duruyordu. Babaannesi ise hiç yorulmadan anlatıyordu. Arda ile Can babaannenin yanına oturdu. Arda "Babaanne bu güne kadar bana anlatmamış olduğun çocukluğundan beri unutmadığın bir anın varsa anlatır mısın?" diye sordu. Babaannesi de tabi ki oğlum olmaz olur mu diye gülümsedi. Size en iyi okul arkadaşımı anlatayım. Bu anının yeri başkadır diye ekledi, başladı anlatmaya. Henüz ilkokula yeni başlamıştım. O kadar çekingendim ki arkadaş edinememiştim. Bu yüzden de okula gitmek istemiyordum. Ama bir gün Ayşe adında sınıf arkadaşım yanıma geldi ve "Hadi sende gel bizimle oynasana" dedi. Bende o anı beklermiş gibi olur diyerek koşmuştum. İşte o günden sonra birçok arkadaşım oldu ve eskisi gibi çekingen olmamaya çalıştım. Ayşe ile aramızda öyle güzel bağ oluştu ki zamanla 40 yıllık bir arkadaşlığımız oldu. Arkadaşını hatırlayan babaanne özlem dolu gözlerle uzaklara daldı. Birden çocuklara dönüp şimdi o dostluk izlerini sizlerde görüyorum, dedi. Arda ile Can göz göze geldiler ve birbirlerine gülümsediler.
İkisi aynı anda peki babaanne böyle uzun süreli arkadaşlık nasıl devam etti diye sordular. Babaanne de iki arkadaş her konuda birbirine destek olur ve yardımlaşmaktan kaçmazsa bu arkadaşlık uzun yıllar devam eder, dedi. Arda ile Can anlatılanlardan etkilenmiş bir halde yardımlaşmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu düşündüler. Tam o sırada Arda'nın annesi yemek hazır diye seslendi. Tüm aile masadaki yerini aldı ve yemeğini yedi. Yemek bittikten sonra Arda ile Can annesinin masayı toplamasına yardım etti. Arda'nın annesi onların bu davranışından dolayı çok mutlu olmuş ve teşekkür etmişti.
