Typical Angel

Episode 1

I'm Angel, not literally an angel who came down from heaven okey?

Wala lang trip lang ata ng mga madre sa ampunan na angel ang ipangalan sa akin kasi ang puti puti ko raw at mukhang anghel nung baby pa ako. Pero naisip ko lang, hindi ba mukhang anghel naman lahat ng mga baby? Well, baka tamad na rin sila mag-isip ng ipapangalan. Kaya simpleng limang letra lang binigay sakin.

Typical lang ako as in USUAl. Lagi mo ng nakikita, siguro nga mga ilang mukha na rin sa buong mundo ang kahawig ko. Pero sa tingin ko, kahit na ilang milyon pa ang kahawig ko, ako parin yung pinakausual sa lahat.
'Yung tipong dumaan man ako sa  harap mo, siguro di mo ako mapapansin di namn kasi ako kapansin-pansin, at dahil ilang beses ko na ring nabanggit. Typical lang ako. USUAL.

Simple lang din naman ang gusto ko sa buhay. Ang makapagtapos bilang isang Accountant, magkaroon ng stable na trabaho, mabili ang mga gusto kong bilhin, kumain ng kumain, at ang pinakaleast kong gusto ko e ang tumugtog. Kung tinatanong mo ako kung bakit Accountant? Hindi ko rin alam. Sana matapos ko 'tong kahibangan kong 'to. Haha. Just happen na 'yon ang naisulat ko nung enrollment. So far, far parin naman ang lalakbayin ko sa course na ito. Bahala na

Simple lang ako, may acquaintance din naman pero wala akong best friend or close friend or whatever they theirselves. Nag aaral din ako para sa aking pangarap, kaya isa akong accountancy student sa probinsya namin, isa akong scholar pero hindi naman ako ganun katalino sadyang sinwerte lang ako sa scholar na to. Minsan nadadaan lang sa t'yaga.

Wala na akong mga magulang, sa ampunan na ako nagkaroon ng isip kaya wala akong kahint hint kung ano pangalan or mukha manlang ng mga magulang ko. Ang kwento sa akin ni Mother Lalaine nakita lang daw nila ako sa labas ng ampunan at nakalagay sa basket habang umiiyak. Oo, alam kong kahit sa pag aabandona sa akin ay isa ring nakapatypical na pangyayari. Nakakatawa mang isipin pero yun na talaga, ano bang magagawa ko? 'Yon na ako e. Wala naman akong itinagong grudges sa mga nagabandong parents ko, alam kong may rason kung bakit nila ginawa yun. At kung ano man yun, sisikapin kong intindihin.

Sta. Monica Plaza.
"Ang tagal naman nila, halos magtithirty minutes na ako dito ah! Aish, nakakabagot naman"
Kasabay ng paghinga ko ng malalim ay ang pagtama ng bola sa ulo ko.

"Ouch! Ang saki-t, Ais-h.--" , wala sa sarili akong napatayo at di ko alam pero nag init bigla ang ulo ko.

"Aish! Ang layo layo ng basketball court umabot padin dito yang bola nyo?! Bakit? ganun ba kayo kalakas magdribble para tumabog talbog yan at umabot dito?! Nanadya ba kayo?!! Aisssh! Kainis! Oh patalbog talbogin nyo pa at nang umabot sa planetang pluto! Baka sakaling may madiskubre kayo! Kainis!" Padabog ko namang itinapon yung bola dun sa lalaki, er? Nabigla ata kasi sumigaw na ako. Buti at wala din naman sinabi.
Sorry na kuyang malakas magdribble ng bola, mabilis maubos ang pasensya ko.

Dala na siguro yun ng pagkainip kaya napasigaw ako. Madali kasi ako mainis.

Umupo na muna ako ng saglit at naisipang kapag nakaisang oras nako dito aalis na talaga ako.
"Nakakainis naman kasi yang Pe na yan. Bakt ngayon pa, ang dami dami ko pa namang ijojournal! Nakakainis naman. Maitext na nga muna na yung leader, sino nga ba yun."
Habang wala sa sariling kinukilot ang cellphone ko.

Napaisip ako, bat di ko kilala yung leader namin pero may number ako? Hala? Naewan na, Ah! Onga pala, nung last meeting inintriduce lang kami sa groupmates namin at pinalista ang names at cell number then go na kami. Kaya pala. Pero sabi nila dito daw sa plaza ah, bakt wala pa sila? Mali ba yung napuntahan ko?
Hays. Magtotwo na ng hapon ibigsahin, magwaone hour nako dito.

"Bahala na aalis nako. Mapuntahan ko na muna si Mother Lalaine sa ampunan"  tumayo na ako at nagsimula ng maglakad ng maalala ko yung pagsigaw ko kanina.

Naisip ko tuloy, nakakatawa pala yung pagsigaw ko. Ngayon lang ako tinablan ng hiya. Ang dami pa namang family, couples at kids dito. Haays, nakapaewan ko talaga kahit kelan. Maliit na plaza kasi ito ng Sta.Monica Village kaya may court sa loob ng plaza.

Aish, nakakahiyang dumaan sa don. Pero pano na yun? Malapit sila sa may exit?
Aha! May kabila pang daan. Okey dun na ako dadaan..

Malapit na ako sa exit ng plaza. Pero
"Ay! Bakt saradoooo?" Halos mapahilamos ako at parang naluging pinipilit alisin yung lock ng gate, nakakahiya dumaan don banda sa may court. Pero ang init na. Ang sakit sa balat ng init. Nagstay ako don ng halos sampung minuto at 'diko na talaga kinaya ang hotness ni Harinf araw.

"Bahala na bahala na dadaan na ako dun. Di nalang ako titingin sa kanila. Tama tama." parang baliw na pagkukumbinsi ko sa sarili ko

Ayan na malapit na, kaya ko to wag kang lilingon wag lilingon. Ilang hakbang nalang malapit na. Yoko lang yoko lang.

Whoshoo! Sarap ng hangin, humangin bigla.
Pero.. Pero
"Wah! Yun-g yu-ng panyo ko." Pahina kong sabi. Ayoko kasing lumingon.
Hayaan mo na yun Angel, hayaan mo na. Pero wait.
Hindi pwede, iniwan sakin ng nanay ko yun kasama sa basket ko.
Hindi pwede babali--
"Aray! Sheyt, oh no! Baka magkabukol ako huhuhu. Omo, sorry sorry diko sinasadyang bigla bigla lilingon, diko kasi alam na nandyan ka. Omo sorry talaga" sabi ko  dun sa nakabunguan ko at matic na chineck kung nabukulan ko ba sya. Ano ba tong saturday ko, lagi nakong nakapahiya.

"Miss okey lang, yung panyo mo a--"
"Omo! Salamaaaat! Akala ko kung san na lumipad, sorry talaga. Hala hala! Mag--k-akabu..kol ka ata?" Alangan pero tuloy tuloy kong sabi.

"Ha? Ganun ba? Ayos lang, nagmamadali kasi ako, nagtext kasi yung kagroup ko. Akala nya, ngayon yung practis diko ata sya nasendan na di tuloy ngayon" Nakangiti nyang sabi.

"Ha? Wala ngayon? Aish! Kaya pala walang sumipot sakin" nakslabi kong sagot at bahagyang napaisip at napasigaw ulit

"Ohmy! Ikaw pala yung leader namin?" Bulalas ko

"Namin? Ha? Sa pe? Ah! Its you! So...you are angel?"  Medyo nagwawaring tanong. Nakakatuwa ang facial expression nya. Mukhang inosente.

"Probably yes?" Medyo sarcastic at medyo tatawa tawang pahayag ko.

"Oww! My apology! Di kita nasinendan ng text. At nung nagtext ka naman, saktong papunta ako dito kaya di na kita tinext, and I was meeting my friends" then lingon sa mga nagbabasketball na. Eer..

"Oh? Yah! No worries. So I got to go.. Uhh?" Sabi ko na waring nagtatanong ng pangalan.

"Erro, you don--"

"I got to go Erro oppa! Bye!" Nagmamadaling paalam ko.

Tsh, buti nalang cute sya at 'diko sya natarayan.

Tinawag pa ata nya ako pero diko na nilingon. Malayo na kasi ako.