Üvey Liseli

3.Bölüm

Ah.Hayır . Saçmalamayın , Öküzün tekine aşık olacak değilim tabi ki.

Biraz bekledikten sonra onun vücudunun içinde kaybolduğumu anlayıp kollarımı ona sardım. O benim abim ! Tabi ki sarılacağım. Bir süre böyle bekledik. Düşünmeye başladım.

"Annemle benim odamdayız. Çünkü üvey abimin annesi gelmişti . Ve biliyorum.Annem onu görmeyi sevmiyor. Üzülüyor. Belli etmese de farkındayım ben. Uzun bir süre sonra
Kalkıyorum.Su içmeye gidiyorum.Kapının kolunu tuttuğumda tereddüt ediyorum . Çıksam mı ki?. En sonunda açıyorum kapıyı , merdivenlere doğru yürüyorum ve annesi Ural 'ı çekeleyip çıkıp gidiyor evden . Gözlerim dolmaya başlıyor , koşarak iniyorum merdivenlerden . Kapıyı açıp dışarıya çıkıyorum . Yerde birşey var. Bu , bu Ural'ın kolyesi . Oturuyorum yere , alıyorum elime kolyeyi . Sonra .. Arabaya bakıyorum.Basıp gidiyor.Ural ' mı istemişti gitmeyi? . Ağlamaya başlıyorum. Küçücük ve titreyen ellerimle takıyorum kolyeyi boynuma . Sonra eğilip incelemeye başlıyorum.Kolye de " Ural " yazıyor . Güzel ve biçimli bir şekilde yazılmış. Yemin ediyorum sonra .Ural gelene kadar çıkartmayacağıma bu kolyeyi."

Düşündüklerimden sonra , elim boynuma gitti. Ural beni izliyordu. Kolyenin takma yerini önüme getirip çıkarttım . Artık çıkarabilirdim , çıkartmalıydım.

Eline uzanıp avucunun içine bıraktım kolyeyi.

"Bu.. Bu ." çünkü..."Kolyen." çünkü artık gelmişti. Gelmişti. Artık buradaydı . 8 sene sonra dönüp gelmişti. Yanımda olur muydu ? Yoksa yine gidecek miydi ? Bilmiyorum.

"Kolyem. Bunu nereden buldun?." dedi kaşları havaya kalkmış bir şekilde . Bunu yapması tatlılık sınırını aşmasını sağlamıştı.

"Giderken ."... En çokta bu kelime koyuyordu bana. Gitmek . Biraz duraksayıp derin bir nefes aldım.
" Giderken düşürmüşsün ."

İkimizde olduğumuz yerde başımızdan çiviyle çakılmış gibi duruyorduk.Sessizliği bozan o olmuştu."Seni bırakmayı ben istemedim."

Duymayı istediğim cümleyi duymuştum .Artık içim de ki Mahmut Tuncer halay çekebilir. Dudağım yukarıya doğru kıvrılırken sağ elini belime koydu. Sadece elini belime koydu.Ne bu heyecan .17 senedir bu kadar hızlı çalışmayan organlarım şimdi mi çalışmaya başladı ? ! Titrediğimi hissetmemesi için bütün salaklığımla böldüm ve " ben arabadayım. " dedim. Ve elini belimden çekmesiyle arabaya doğru yürümeye başladım.Arabaya yerleştiğim de ağzında ki sigarayla arabaya bindi .

"Sigaraya başlamışsın." dedim ifadesizce ve yüzüne bakmadan . Birşey demedi. Kaşları okulun ilk günü gördüğüm gibi çatıktı yine . Yol boyunca konuşmadık . Arada yan gözle onu kessemde , onun bana yan değil , göz ucuyla dahi baktığını görmemiştim.

Yol boyunca bir sigara bitirmiş , diğerini yakmıştı. Bir paket bitirdiğine iddiaya girebilirim. Sanki sorduğum sorunun cevabını verirmişçesine içmişti sigaralarını.
Evin önüne geldiğimiz de "İyi geceler" deyip inmeye kalktığım da o da inmiş peşimden geliyordu. Kapıya ilerlediğim de küçük bir not kağıdı bulmuştum.

"Biz tatile çıkıyoruz. Ural gelip seninle kalacakmış , baban öyle söyledi ."

-Annen :)"

Ne! Bunu okur okumaz ağzımdan bir ."sıçtım" kelimesi çıkmıştı. Sessizce fısıldadım.

"Olamaz.olamaz.olamaz." arkamda nefes farkettigim de ;

"Girecek misin artık içeriye ? Yoksa ilk ben girip seni dışarıda mı bırakayım." yapar mıydı ? Yapardı. Üvey Psikopat ne olucak.

Elimi hızlıca çantama sokup anahtarı ararken Ural beni kenara itip , elinde ki anahtarla kapıyı açıp içeriye girmiş ve kapıyı yüzüme kapatmıştı.
Dedim işte , bıraktı şimdi seni burada , ne bok yiyicen Azra?. Üşümeye başladığım da tek çaremin bağırıp kapıyı açmasını söylemek olduğunu kabullenip söylenmeye başlamıştım.