SHOT STORY: ANG HILING KO SA PASKO

Chapter Four: Finale?

Author's Note: May question yung finale oh? Katapusan na ba? Hahahaa
Abangan!
Labloots. Penge labster Mwua! Mwuah!
---

Nakahiga na ako sa kama at iniintay ang oras para mag trabaho. Hindi parin mawala sa isip ko ang resulta kanina. Totoo ba? Bakit?

Aish! Wag na ngang problemahin.

Agad akong pumasok sa banyo at naligo. Nagbihis naman ako ng kulay pula na dress na sobrang liit. Nag make-up ng kaunti at red lipstick. Ang makukulot ko na buhok ay nilugay ko lang. Tapos pabango.

Agad na akong lumabas ng matanaw ko na naman si Ante sa sugalan malapit dito sa bahay namin.

Pumara kaagad ako ng taxi.

Safe naman akong nakarating sa bar.
---
"What's with you're face?" Tanong ng katrabaho kong si Melody. Nasa 18 years old pa lang siya base sa mala anghel niyang mukhang. Ngunit ang lahat ng ito ay nabahiran ng masasama.
"Problema lang mel. Don't worry. I can handle naman." Nang makapasok ako dito. Natuto narin akong mag english kahit papaano.

"Good to hear that. Anyways, babalikan kita mamaya may aasikasuhin pa ako eh. See yah." Nakangiti niyang sabi at ng wink pa. Masasabi kong napakasayang bata talaga si Melody. Pero biruin mo naging GRO sa edad na 18? Tsk tsk. Sabagay. Napakamoderno na ngayon ng mundo. Biruin mo? Makakapag chikahan kana sa kahit saang bansa gamit ang computer? Tsk.

Tungkol pala sa sakit ko. Totoo ba talaga yun? Totoong ---.

"Ay palakang berde." Napatayo ako ng wala sa oras ng sundutin ako ni Mario sa tagiliran ko. Langya to!

Tatayo na sana ako para hampasin siya ng mahilo ako. Naalalayan naman agad ako ni Mario. "Okay ka lang ba luc?"

Sasagutin ko pa sana siya ng nahilo na talaga ako at bago paman nagdilim ang paningin ko. Nakita ko pa si Melody, Madam P. at iba ko pang katrabaho sa bar na tumatakbo papunta sa akin. Habang si Mario ay natatarantang tinapik ang pisngi ko.

"Lucy .. lucyyyy luc--"

Hanggang sa nag black na talaga lahat.

---

Nagising na lang ako sa maputing lugar. Patay na ba ako? Sana naman. Blurd pa lang ang nakilita ko pero lahat ay puti. Parang may nag-uusap hindi ko lang mawari kong ano.

"Ffofkgggfowiqgiewsrwa" mga kakaibang naririnig ko. May alien ba sa langit? Patay na talaga ako. Huhuhu nakakalungkot naman.

Dahan-dahan ko nang nakikita ang mga paligid.

------___-------- <<< ganito itsura ko kanina nung blurd pa yung paningin ko. Pero ng mapag alaman kong nasa kwarto ako

Ganito na.>>> O______O

Walang hiya akala ko patay na talaga ako.

T-teka? S-si? Mario ang una kong nakita. Bakit siya nandito?

"M-mar-rio." Mahina kong sabi. Mabutu naman at narinig nila kase tumingin sila sa gawi ko. Parang familiar yung kausap ni Mario. Parang nakita ko na siya.

Napatingin ako sa katawan ko. Andaming nakakabit. Ito na ba talaga to? Wala na bang atrasan?

P-pero t-teka l-ang -----

"A-ANG BA-BABY KO? ASAN NA SIYA?" natataranta kong sigaw. Kung kaninang mahina yung boses ko ngayon naman ang lakas na.

"Mario y-yung *sniff* baby ko. Huehuehuehue." naiiyak kong sabi.

Oo nuntis ako. 1month. Pero ang tanong asan naba ang baby ko?

"Sorry yo tell you Ms.Mell but you're baby didn't survive. The baby die at you're belly." Nakayuko niyang sabi. No. My baby. No. Baby. Please tell me that it's a BIG NO. Please. I'm begging someone.

"Doc, you're joking right? Please my baby is still alive. Please tell me. Please." Nagwawala na talaga. I scream so loud.

"Taray Luc? English lang haba ah? Pwedo na." Nakangiting sabi ni mario.

"Nadadala ako eh. Feel ko masyado pag english yung sinasabi ko." Mahina kong sabi.

"Pfft--- Mag joke ka pa sa lagay mong yan? Tsk." Naiiling na sabi ni Mario.

Nag uunahan ng pumatak ang mga luha ko na kanina pa nagbabadya.

"Leave me alone." Malamig at walang emosyon kong sabi.

Nag-iintay pa ako ng ilang minuto at nakarinig ako ng mga foot step at pagsara ng pinto.

Ngayon ay nasisigurado ko na nag-iisa na lang ako. Inabuso ng Ante, naging GRO, may sakit at higit sa lahat wala na ang baby ko. Napaka irreponsable kong ina. Hinayaan ko siyang mamatay. Wala akong kwenta.

Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa makatulog na ako na may luha sa mga mata ko.
-------
Author's Note: Ayan na ayan na. Pigil hininga mga reader. kapit lang okay? Bye. Yan lang ang kaya ng powers ko.