(Multi'de Sedef)
Yaşadığım bu şeylerden sonra(sarhoşların bana saldırması ve beni kurtaran kişinin yüzünü görüp şok olmam)eve doğru yürümeye başladım.Hala bu yaşadıklarımın şokunu üstümden atamamıştım.Eve vardığımda üzerimi bile değiştirmeden kendimi yatağın ve yorganın sıcak kollarına bıraktım.Çok yorgun olduğum için hemen uykunun kucağına bıraktım.
Her sabah olduğu gibi bu sabahta alarmın sesiyle uyanmıştım.Canım hiç okula gitmek istemiyordu ama kendimi zorlayarak,hazırlanıp yola çıktım.Yolda Zeynep ile buluşup okula yürümeye başladık.Yolda Zeynep'e dün gece yaşadıklarımı anlattım.Zeynep ağzı açık bir şekilde beni dinlerken o soruyu sordu:
-Seni kurtaran kişi kimdi?Bu soruya cevap verirken bile onun adını zor söylemiştim:
-Selim.Zeynep bunu duyunca ufak bir şok geçirdi.Ve:
-Seni tekrar mı buldu?,dedi.Bende:
-Bulmuş ki beni gelip kurtardı,dedim.Zeynep:
-Ama bunu nasıl yapabildi?O rusya'ya gitmemişmiydi,dedi.
Hala üzerinde büyük bir şaşkınlık vardı.Ona:
-Babasının öldüğünü duymuştum.Babasının yerine geçtiyse bulması çok zor olmamıştır.Ne de olsa Türkiye'nin en büyük mafyalarından birinin başına geçmiş oluyor, dedim.Zeynep söylediği tek şey:
-Umarım bu sefer daha önce yaptığı şeylerden birini bile yapmaz ve umarım senin peşini bırakır,oldu.Bu konuda haklıydı eğer Selim tekrar peşime düşerse bu sefer daha önce yaptıklarının bin katını yapabilirdi.Zeynep'e:
-Bu söylediğim şeyleri sakın başkasına anlatma.Özellikle Kayra'ya.Biliyorsun onunla hiç iyi anıları yok.Bu yüzden korkabilir,dedim.Zeynep:
-Haklısın ve aynı zamanda onlara birşey belli etmeden onları Selim'den korumamız gerek.Bu konuşmadan sonra okula varana kadar hiç birşey konuşmadık.Galiba oda benim gibi bu konu hakkında ne yapabileceğimizi düşünüyordu.1-2 dk. sonra okula varmıştık.Okulun bahçesinde Gamze ve Kayra bizi karşıladı.Zeynep ve ben çantalarımızı bıraktık ve bahçeye geri döndük.Müdür'ün konuşmasından sonra içeriye girdik.Dün Pamir okula gelmemişti ama bu gün geldiğini gördüm.Çünkü çantası sırasındaydı.Gidip geldi mi gelmedi mi diye onun sırasına mı baktın diyecek olursanız cevabım"HAYIR"onun çantasını görme nedenim yana yana oturmamız.Neyse herkes sınıfa girdi ve hoca geldi.Ders gerçekten çok sıkıcıydı.Çünkü hoca dersi çooooooook yavaş bir şekilde anlatıyordu.Sonun da ders bitti.Tenefüse girdiğimiz zaman Pamir kafasını bana çevirip:
-Şey,acaba arkadaş olabilir miyiz?,dedi.Ben biraz şaşırsam da şaşkınlığımı yenip"tabi ki de"dedim.Ardından:
-O zaman gel tenefüse çıkalım yeni arkadaşım,dedim ve birlikte bahçeye indik.Bahçeyi dolaşmaya başladık ve bu esnada hiç konuşmadık.O gün bütün tenefüsler de aynı şeyi tekrar ettik.Bu şekilde bir okul günü daha bitmiş oldu.Okuldan çıkıp eve döndüğümde tam sokak kapısını açarken omuzumda bir el hissettim.Arkamı döndüğümde bu elin Selim'e ait olduğunu görünce ilk korktum sonra soğukkanlılıkla ne istediğini sordum.Selim:
-Sakin ol sadece senden özür diliycem.Özür dilerim.Sana yaşattıkları için çok pişmanım.Lütfen beni affet dedi.Ben:
-Seni affediyorum ama lütfen peşimi bırak dedim.Oda bunu kabul etti ve özrünü kabul ettiğim için teşekkür edip gitti.Bende hemen eve gidip bu yorucu günün stresini uyuyarak attım.Bu sırada da gelecek ile ilgili türlü hayal kurdum.
Arkadaşlar bu günlük bu kadar.Gelecek bölümde Sedef ve Selim'in geçmişte yaşadıklarını anlatıcam.Biliyorum bu bölüm biraz gecikti ama birsürü ödevim vardı.Ondan yazamadım.O zaman gelecek bölümde görüşürüz.Öpüldünüz.Muckkk :)
