SEN HAYATSIN (KİTAP)

İstanbul Cnr Kitap Fuarı Ve Minik Bir Alıntı

Merhabalar.

Buraya duyuru attığım zaman Sen Hayatsın'ı yazmayı, bölüm attığım zaman gelen güzel yorumlarınızı okumayı ne kadar özlediğimi fark ediyorum. Hepiniz iyisinizdir umarım. Sizlere İstanbul Cnr Kitap Fuarı'nı duyurmaya geldim, ama bu sefer sizlere minik bir sürprizimde var. Sadece duyuru paylaşmayacağım, bir de kitabımızdan ufak bir alıntı getirdim size.

Önce duyuru hakkında bilgileri paylaşayım sizlerle. Hemen ardından da Baran ve Duru ile baş başa bırakayım. Ve her bölümün sonunda yazdığım yazıyı başta yazacağım bu sefer. Çokça seviliyorsunuz...

13 Mart 2016 tarihinde saat 14.00-16.00 arasında İstanbul Cnr Kitap Fuarı'nda olacağım. Tanışmak, Sen Hayatsın hakkında ufak sohbetler etmek için hepinizi bekliyorum. Elinizde illa kitap olmasına gerek yok, tanışmak için bile gelmeniz yeterli benim için. Hepinizi dört gözle bekliyoruum. Kitabımız normalde 18 lira ama yayınevimiz fuarlara özel indirimler yaptığı için 10 liradan satışta olacak, belki bu fırsatı kaçırmak istemeyenler olabilir. Onlara duyurulur!

Ayrıca yayınevimizin diğer kitaplarında da fuara özel indirimler olacak. Ciltli kitaplar 15, ciltsiz kitaplar 10 liradan satışta olacak. Gelebilecek herkesi bekliyorum ve sizi alıntımız ile baş başa bırakıyorum.

***

Yedi dakika! Duru tamı tamına yedi dakikadır ayakkabılarımı giymek için kendisiyle savaş veriyordu, ama yok, olmuyordu! Karnına umutsuzca baktıktan sonra giren sancıyla yatağın başlığına yaslandı. Arada giren bu sancılar çok zorluyordu onu.

''Bebeğim, annen fil gibi oldu,'' derken dolan gözlerini kırpıştırdı. ''Yatakta sağdan sola dönemiyorum, üzerimi giyinemiyorum, ayakkabımı giyemiyorum, Revan'a özgürce sarılamıyorum, hızlı hareket edemiyorum. Annen artık çok şişko bebeğim.'' diyen Duru, yatağın çökmesiyle soluna çevirdi bakışlarını.

''Sekiz ayı geride bıraktık, ama sen, her gün şişkoyum demekten usanmadın mı?'' diyen Baran, karısının bu haline üzülse de, diğer bir tarafı ise gülüyordu. Anlamıyordu ki bu kadın! İki yüz kilo bile olsa, severdi Baran onu, kalbini gerçek anlamıyla görmüştü ya gerisi boştu artık, ama hamile karısı bunu anlamıyordu bir türlü.

''Ama şişkoyum!'' diyen Duru'nun ardından derin bir nefes aldı Baran. Hamile olan Duru'ydu, ama Baran da onunla beraber çekmişti her şeyi, bunların üzerine bir de Duru'nun oynak hormonları vardı tabii!

''Çünkü hamilesin. Hamile insanlar kilo alır güzelim.''

Duru'nun yine dolan gözleriyle dilini ısırdı Baran. Yine ne demişti de gözleri dolmuştu Allah aşkına?

''Üzülmeyeyim diye güzelim diyorsun, değil mi?''

Duru'nun, müptelası olduğu saçlarını solurken, ''Hayır, benim güzelim olduğun için güzelim diyorum. Güzelsin demiyorum, güzelim diyorum.'' derken Duru'nun yüzünü avuçlarının arasına aldı. ''Çünkü sen benim gözümde bu dünyada ki en güzel kadınsın, sadece bana güzelsin, benim güzelimsin. Anladın mı?''

Bu sefer mutluluktan akan yaşlarına inat kocaman gülümsedi Duru. Baran'ın boynuna sarılırken, aralarındaki mesafe ile kahkaha attı.

***