Düşünmeden çıkmıştım ben bu yola sadece üstümde ki kıyafetlerim ve bedenim vardı yanımda ne karanlık ne aydınlık farketmiyordu. Oysaki hayal kuruyordum , işlerin yolunda gitmeyeceğini nerden bilebilirdim ki gülüyorum sadece düşündükçe yaptıklarım. Kendime zarar vermişim yıllarca, sözde yola çıkmıştım ama yol benim önüme geçiyordu sürekli bitmek bilmiyordu. Onca yaşadıklarımdan sonra yaşanmamışlık hissi geliyordu içime. Ummadığım bir anda tanıştığım o kız benim tükenmişliğimi aldı götürdü resmen yerime sanki yeniden başlattılar bedenimi. O doğduğum an ki ben gibiydim sevmek buysa daha önce tatmadığım gerçek , bana ışık vurduğu halde gölgem yoktu ruh gibi kalmıştım. Sıkılmak gibi birşey var , saçma yola sonu olmadığı için çıktım , sonu olsun diye değil sürekli farklı şeyler yaşayabileyim diye ve tam pes ettiğim anda yarim dediğim kadın çıktı karşıma. Başlarda baya konuştuk tartıştık ama alıştık birbirimize yaşadığımız aşk değildi. Sevmeyi öğretti bana zamanı dondurdu, gidiyorduk ama zaman akmıyordu. Dibe vurduğum anda çıktı, gitmek istesede bırakıcak gibi değildim. Günler geçtikçe aramızdaki bağ güçleniyordu, güçlenmekle kalmayıp çevremize yansıyordu boş sonu olmayan bir yolda ne yansıyor diyebilirsiniz fakat sanki tek değilmişiz ruhlarda bize eşlik ediyormuş gibi hissediyordum. Geri bir adım bile atmadım ben bu başladığım yolda umudumun tükendiği yerde geldin güzel kadın tesselli ediyorlardı, ama boşa inanmıyordum inancımı dahi yerine getirdim bu yolda ömrümü vermeye hazırım ya sen vermeye hazırmısın. Gözyaşlarım mutluluktan sırada sizler varsınız uygun zamanda uygun bir yolda karşınıza biri çıkacak tarif edilemiyecek kadar değişik duygular içine bürüneceksiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yol
Short StorySadece yürümeye çıkmıştım , yalnız olduğumun farkında bile olmadan boşluğa yürüyormuşum taki sevdicekle karşılaşana kadar.