Krissa pov
Pag kagising ko. Wala na si rence. Ano pa ba aasahan ko..
Ano nga ba ako sakanya...hindi naman ako mahalaga sakanya eh...ayoko na umasa dahil lalo lang ako masasaktan...
Pangako..kakalimutan ko ang nararamdaman ko para sayo rence..gusto ko malaya ka..kaya ko naman palayain ka eh..kahit hindi ka akin...kaya ko naman diba...
Iiwas ako kung kailangan para lang mawala to...para hindi ka magulohan rence..para hindi tayo masaktan...at walang masasaktan..kaya ko naman masaktan ako...wag lang ikaw..wag ka lang rence...wag lang kayo..
Mahal kita...kaya ko ibigay lahat sayo..kahit sa loob na konting oras napagsasama natin minahal na kita...minahal kita hindi bilang ama na anak ko...mahal kita bilang ikaw rence..bilang ikaw lamang...
Mindan naiisip ko...meron kaba nararamdaman sa akin rence?..kahit kunti lang..meron ba nabuo sa puso mo..kasi sa pinakikita mo sakin parang meron ...doon ako nahulog rence doon ako umibig sayo...
Sa pagiging mahalaga mo...pagaasikaso mo...sa paglalambing mo...at sa bawat tawa mo...doon ako umibig sayo...kaya ngayon nasasakan ako...
Naiinis ako sarili ko kasi nararamdaman to...dahil dito nasasaktan ako...sana lang rence wag mo lang mas hihulog sayo..kaya ko mag tiis..kaya ko naman eh...basta wag ka lang magbibigay na dahilan na mas iibig ako sayo...baka di ko kayanin rence...baka di kaya mawala ka sakin...tama siguro to...tama na siguro nararamdam ko..ayaw ko mwala ka..
Ilan araw na rin ang na huli kami nag kita ni rence...ang huli ay noon nasa hospital ako...hindi muna daw siya makakasama sakin..may importante daw siya gagawin...
Alam ko naman ano ang importante yun eh...alam ko..si lyka ..siya ang importante kaysa sa akin..hindi na ako mabibigla ..alam ko naman mahal niya si lyka..kahit kailangan ko siya..mas pipiliin niya si lyka kaysa sa akin...tama siguro ang ginawa niya..hindi na ako mahihirapan umiwas sa kanya dahil siya mismo ang umiiwasa sa akin..
Si lim palagi ang kasama ko..siya rin ang kasama ko sa condo ni rence..minsan si marvin...sila lang dalawa ang nag-aalaga sa akin...ilang araw din wala ako kommunikasyon sa kanya...mahirap din pala umaasa sa wala..
Akala ko may halaga ako sa kanya...pero akala ko lang yun...sabi ko hindi ako mag eexpect pero mukha hindi ko maiiwasan yun...umaasa parin ako sakanya...umaasa kahit konti meron ako halaga sa kanya..
Kahit minsan di niya ako tinawagan ..kahit isa wala...nahihiya lang ako mag tanong sa kanila kung kumusta na si rence...natatawa ako sa sarili ko ...inisip ko kung kumusta na siya samantala ako hindi niya lang matawagan...
Na-aapektoha parin ako kahit gusto ko na mag move-on...ganito pala kahirap mag move-on..mahirap kahit hindi ka binasted...mahirap talaga ...at ang hirap magparaya...
Nandito pala kami sa eskwelahan...tapos na lahat clase namin...iniwan ako nina lim dito sabi nila babalikan nila ako para hihatid..peri ilang oras na ang lumipas hindi parin sila nakakabalik...kaya naglakad-lakad na lang ako...hanggang nakapunta ako sa garden...
May isang grupo doon nag tatawanan...kita ko sa kanila lahat kung gaano sila kasaya...ang sarap nilang tignan...ang sarap nila panoudrin..sa bawat salita na isa tawa naman na lahat...isang tao hindi nakaligtas sa akin mata...isang tao kay tagal ko na hindi nakikita...isang tao gustong-gusto ko..pero hindi niya naman ako gusto at mas lalo hindi niya mahal..
Pinag masdan ko siya...ang saya niya...hindi ganyan ang saya niya kapag kami ang mag kasama...ang mata niya kumikislap sa tuwing tatawa siya...sa bawat tawa niya nandoon din ang yakap niya sa babae katabi niya...
Ang ganda nilang tignan...masasabi mo talaga isang perfect couple sila..kahit kami ang magkasama hindi ganyan ang tawa...hindi gaya na ngayon..sana ako nalang nakakalikha na tawa niyan..sana ako nalang...pero hanggang sana na lang ako...hanggang doon na lang ako...
