Özledim. Acaba neyi?
Her şeyi. Eskiden yaşadığım her şeyi. Eski kuşumuz Limon, Ankara ve İstanbul'daki akrabalarım, Aliağa'daki kuzenim, Ankara'daki canım arkadaşım. Sadece kişi değil, bazı yerleri özledim. Lunaparkta çılgınca ve çocukça eğlenmeyi, İstanbul'da Vialand'ı. Ve en çok da eski mahallemi.
Ne güzel küslük yoktu, herkes birbiriyle çok iyi geçinirdi. Sabah 9'dan gece 12'lere kadar sokakta olurduk. Beraber üzülür, berabee sevinirdik.Dayanışma, paylaşım vardı aramızda. Mahallede tanıştığım ilk kişilerle öğrendim gerçek arkadaşlığı. Ve o kişiler hâla arkadaşım. Onları canımdan çok seviyorum. Mahallede yine oynuyoruz, ama eskisi gibi olmuyor işte. Ama biz o mahalleyi geride bırakıp, başka çocuklara emanet edip, oradan gideceğiz. Ben seneye buradan taşınacağım. Birkaç sokak ötesi olsa bile, yürüyüp gidebilsem bile, içimde bir sızı olacak. Duygularımı fazla dışarı atmayacağım, çevremi üzmemek için. Aklıma
"Amma da kavgalar ederdik.
Ne güzeldi.
Barışık dargınlıklarımızın
Bambaşka bir tadı vardı."
sözünü aklıma getirdikçe mahallemi anacağım.
Bu kız da ne uzattı diyebilirsiniz, ama bu anlattıklarım benim 12 senem.
