When things so unclear...you just need to find way or ways on how to embrace the pain...
Kapag nagmahal tayo, handa dapat tayong masaktan...kumbaga sa mga subjects sa school...prerequisite na yan...
Sa simula palang dapat ready ka nang masaktan? Pero, putsa naman oh....sino bang ready masaktan???
Mga dude, sa una palang dapat mahalin mo na ung mga lapses nya...hindi sya perpekto...love his/her imperperfections...and don't you ever change him/her...don't ask him/her to change...magbabago yan nang kusa...
At kapag wala na talaga, subukan mong i-try suyuin...pero kapag ayaw na...bitawan mo na...at kung pano kang naging handa na masaktan dapat maging handa ka rin damhin ang sakit...
Umiyak ka, magwala ka, isigaw mo...kasi kahit konti mababawasan ng paunti onti yang sakit na yan...paunti onti...hindi biglaan...katulad ng pagmamahal mo sa kanya...gradual hanggang sa lumalim di ba? Di naman magic yan na bigla nalang di ba?
Damhin mo ang sakit hanggang wala ka ng maramdaman...
Tandaan mo na sa pagmamahal kasama ang posibilidad na masaktan ka...
At kapag nasaktan ka, damhin mo ang dulot na pighati nito...
Dahil kapag nasaktan ka...ibig sabihin nun...tunay kang nagmahal!
BINABASA MO ANG
Wag Kang Tanga
RomanceHow to move on? What are the easy ways to forget him or her? Is our love still worth fighting for? Saan ba ako nagkulang? Bwiset! Daming tanong! Lahat ba yun may kasagutan??? Haist, hirap maging tanga sa pag -ibig! Kaya dapat maging motto na nati...
