แท็กของเรื่อง เผื่อใครอยากเวิ่นเว้อ #เซียมสีฟ้า
Trying hard not to fall
On the way home
You were trying to wear me down, down
เสียงฝีเท้าดังก้องเป็นจังหวะบนผืนดินโล่งกว้าง ท้องฟ้ายังคงมืดสลัวเนื่องด้วยเวลานี้ดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้นดี หากแต่ความชำนาญในเส้นทางทำให้สองร่างแกร่งวิ่งฝ่าเส้นทางขรุขยะไปได้ แม้อาศัยการมองเห็นที่แสนริบหรี่
บริเวณโดยรอบมีเพียงต้นไม้ใหญ่ที่เรียงรายสองข้างทางยิ่งทำให้เส้นทางนั้นดูทึบ เสียงฝีเท้าเสียดสีกับพื้นดินดังสวบสามเหมือนรัวกลองสแนร์ เสียงหอบหายใจของสองคนหอบฮั่กสลับกันเป็นจังหวะดังแข่งสลับกับ เสียงแมลงสะบัดปีกเซ็งแซ่ที่ซ่อนตัวอยู่ตามพุ่มไม้
"นี่.. ไหวหรือเปล่า"
ชายหนุ่มร่างกำยำเอ่ยถามคนข้างกายที่วิ่งมาคู่กัน ร่างแกร่งเต็มไปด้วยเหงื่อไหลโซมกายเป็นผลจากการวิ่งมาไกลกว่าห้ากิโล หากไม่ใช่เพราะวิ่งเส้นทางนี้เป็นประจำมาเป็นเวลามากกว่าสามปี พวกเขาคงไม่มีทางที่จะวิ่งตามเส้นทางมืดทึบได้คล่องแคล่วถึงเพียงนี้ เหมือนรู้จักก้อนหินทุกก้อน รู้จักรากไม้ใหญ่ทุกราก รู้จักแม้กระทั่งก้อนกรวดก้อนหินที่กระจัดกระจายระเกะระกะตามเส้นทางก็ไม่ปาน
"ไหวสิ ทำไม เหนื่อยเหรอ?"
ชายหนุ่มร่างบางกว่าอีกคนเอ่ยตอบด้วยเสียงสั่นๆ สลับกับเสียงหอบหายใจ แม้ว่าสองขายังวิ่งต่อไปไม่หยุดแต่สายตาของเขายังเหลือบเห็นประกายสีฟ้าสดใสสะท้อนจากดวงตาของอีกคนที่สอดประสานมาเมื่อชั่วครู่ ลมหายใจหอบถี่ เลือดลมในกายกำลังสูบฉีดจากการออกกำลัง หากแต่ก้อนเนื้อในอกของ เลียม เพย์น กำลังเต้นรัวเพราะเรื่องอื่น....
YOU ARE READING
Blue Neighbourhood Trilogy
FanfictionPair: Ziam , Larry , Jerrie One Direction & Little Mix Fanfiction ความรักบางครั้งช่างงดงาม ราวกับสีน้ำเงินสลัวยามรุ่งสาง ความหม่นอันแสนนุ่มนวลช่างดูรำไร จับต้องไม่ได้ และทำให้ลุ่มหลง แม้นไม่ต้องการดวงอาทิตย์ในยามรุ่งอรุณ แต่ยังคงหวั่นเกรงความมืดมิด...
