"ไอ้เซนมึงเป็นตุ๊ดเหรอวะ?"
"กูขอตุ๋ยตูดมึงทีได้ป่ะ ฮ่าๆๆๆ"
ชายฉกรรจ์สี่คน พุ่งเข้ามาล็อคแขนขาของเซน มาลิก ในขณะที่เขากำลังเดินออกจากห้องน้ำคนเดียว ชณะนั้นปาไปแล้วเที่ยงคืนกว่า ไม่มีทีท่าเลยว่าจะมีใครผ่านเข้ามาแถวนี้ ร่างผอมพยายามดิ้นสุดชีวิต พยายามร้องสุดเสียงให้คนช่วย หากแต่โดนมือหนาบีบปากไว้แน่นจนปวดกระพุ้งแก้ม
ชายคนนึงกำลังพยายามปลดกางเกงของเขาลง ถึงจะเป็นทหาร แต่เซน มาลิก ไม่ใช่ชายร่างใหญ่นัก เขาสู้แรงถึงสี่คนไม่ไหว ได้แต่ดิ้นทุรนทุรายพยายามถีบเตะขาตัวเองเพื่อเอาตัวรอด แต่กลับโดนชกท้องสวนเข้ามาดังอั้ก ร่างผอมงอตัวด้วยความเจ็บปวด ความจุกแล่นไปทั่วร่าง ก่อนจะโดนตบฝ่ามือหนาฟาดลงมาที่แก้มซ้ายอีกหนึ่งฉาด หัวสมองของเขาพร่าเบลอไปหมด
เลียม .... เลียมอยู่ไหน ...
ช่วยด้วย ....
ชายหนุ่มหมดเรี่ยวแรงจะขัดขืน ได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัว กางเกงเขาร่วงลงกองอยู่ที่ตาตุ่มตอนไหนก็ไม่อาจทราบได้ เขาได้ยินเสียงรูดซิปเหมือนใครคนหนึ่งในนั้นกำลังถอดกางเกง มันสักคนกำลังเอา "ส่วนนั้น" ของตัวเองที่แข็งชูชัน ถูไถไปกับร่องทางเข้าด้านหลังของเขา ส่งเสียงครางเปี่ยมสุขฟังดูน่าสะอิดสะเอียน เป็นเสียงสกปรกน่าขยะแขยงที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมาในชีวิต
"อา...... ไม่อยากจะเชื่อ ว่าผู้ชายหนวดหนาๆแบบมึง จะหุ่นดีเป็นบ้า"
YOU ARE READING
Blue Neighbourhood Trilogy
FanfictionPair: Ziam , Larry , Jerrie One Direction & Little Mix Fanfiction ความรักบางครั้งช่างงดงาม ราวกับสีน้ำเงินสลัวยามรุ่งสาง ความหม่นอันแสนนุ่มนวลช่างดูรำไร จับต้องไม่ได้ และทำให้ลุ่มหลง แม้นไม่ต้องการดวงอาทิตย์ในยามรุ่งอรุณ แต่ยังคงหวั่นเกรงความมืดมิด...
