'Verboden'

Chapter 6

Duncan pov

'5 voor 12.' Ik zucht en trek de voordeur achter me dicht. 5 minuten om anoniem naar de St. Helia te komen. Met een stevige looppas loop ik de hoek om waar Rimke op mij wacht. 'Schiet op Dunc!' Ik versnel mijn pas en samen rennen we de straat af. Bij de rand van het bos geven we elkaar een kus en ren ik de ander kant op. 'Mooi, geen stad meer te zien.' Mompel ik en kijk op mijn horloge, 1 minuut nog. Ik ren door richting de heuvel, trek mijn shirt uit over mijn hoofd en merk dat mijn armen in poten veranderen. (Sexy hoor Djuncan! Je bent de nieuwe Jacob van Twilight!) Boven op de heuvel kom ik tot stilstand en draai mijn kop naar achter. Daar komt Rimke aan, de mooiste wolf die ik ooit zal zien: haar sneeuwwitte vacht vangt het licht van de maan op waardoor haar grijze ogen extra opvallen. Ze komt naast me zitten en begint speels mij te bijten. 'Kom. We gaan de rest zoeken.' Sein ik en ze knikt. Rennend door de bossen zoeken we naar de anderen tot we die ene wolf tegenkomen waar ik al op zat te wachten.

Roos pov

Ik open mijn ogen en rek me uit. Snel stap ik mijn bed uit en pak mijn telefoon. Half 12. Mooi, kan ik ook nog even eten! Ik doe mijn all-stars weer aan en lool naar beneden om een kleine salade te maken. Ik ga aan de keukentafel zitten en eet rustig mijn salade op. Ik open whatsapp. NEE KUT! Snel druk ik het weg, Joost mag niet weten dat ik wakker ben.. Ik ruim mijn bord op en sluit de voordeur. Rennend naar st. Helia merk ik dat ik begin te trillen. Shit.. snel kijk ik om m heen. Gelukkig, ik ben er bijna en er is niemand. Op mijn voorpoten ren ik naar de heuvel maar ze zijn er niet. Het bos maar inrennen dan. Na een kwartier rennen heb ik ze eindelijkgevonden. Duncan komt naar me toe maar ik begin te grommen en te seinen dat hij weg moet gaan. Wat er vanmiddag gebeurde vergeef ik hem wel want als hij niet was gekomen hadden ze me knock out getrapt. Maar ik ben bang dat Joost hem pijn gaat doen, mij pijn gaat doen. Ik moet hem ooit vertellen dat ik werk met de 'duivel' oftewel Duncan, dat ik in zijn roedel zit. Dat ik een weerwolf ben en Duncan help moorden in andere roedels. Ik groet de andere wolven: Lars, Vera, Cees (gigceez), Lynda (real life vriendin van Erwin) en Chris. Samen rennen we het pad af naar het open veld naast st. Helia. Ik ga in het gras liggen en zie dat Duncan wegrent. Waarom? Zou hij.. zou hij achter Joost aangaan? Nee. Ik wil achter hem aan rennen maar wordt tegengehouden door Rimke.

Joost pov

'Tijd voor wraak.' Sein ik naar de rest van de wolven. Ze knikken en we rennen het bos door. Doordat een van onze wolvinnen Duncan heeft bespioneerd weten we waar hij heengaat: vanaf het open veld naar st. Helia en via daar gaat hij opzoek naar eten bij het beekje vlakbij de rand van het dichtbegroeide gedeelte van het bos. Langzaam zie ik Duncan in beeld komen. 'Sluipend verder.' Ik sluip en de rest doet mij na. Wanneer ik dichtbij genoeg ben, spring ik op hem. 'Tijd voor jou om te boeten Duncan!' Ik bijt in zijn poot en merk dat er een enorme pijnscheut door zijn lichaam schiet. Geen genade dit keer Duncan..